مفاتیح الجنان

مفاتیح الجنان به معنای «کلیدهای بهشتها» نام رایج ترین کتاب دعا در بین شیعیان تالیف شیخ عباس قمی (۱۲۹۴- ۱۳۵۹ق) است. این کتاب مجموعه ای از دعاها، مناجاتها، زیارات اعمال مخصوص ایام سال و ماه و آداب و رسوم دینی است که از پیامبر اسلام و ائمه شیعیان و علما نقل شده است. مولف مفاتیح بخش زیادی از این کتاب را از کتابهای پیشین مانند اقبال سید بن طاووس و مصباح کفعمی و زادالمعاد علامه مجلسی گرفته است. متن دعاها و زیارتها به عربی نوشته شده و مولف در آغاز بعضی دعاها توضیحات فارسی آورده است.
مفاتیح در سال ۱۳۴۴ق در مشهد منتشر و در مدت کوتاهی همه گیر شد این کتاب در خانه ها و اماکن متبرکه شیعیان ایران یافت می شود و غالبا تنها منبع مورد مراجعه بسیاری از شیعیان جهان برای اعمال مستحبی و در مناسبت های مذهبی است. مشهورترین ترجمه آن به فارسی از مهدی الهی قمشه ای است محدث قمی، کتاب الباقیات الصالحات را نیز با همان مضمون ادعیه زیارات و نمازها به مفاتیح افزوده که در بیشتر نسخه ها در حاشیه مفاتیح درج شده است.