سنگستان - جلد ۲: بوشهر قدیم و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی آن

بخشی از متن کتاب:
درباره وجه اشتقاق «ابوشهر» آراء ضد و نقیضی ارائه گردیده، آن سان که برخی آن را به معنی «پدر شهرها» یا «پدرشهر» دانسته اند. اما این وجه اشتقاق با نحو عربی تطبیق نمیکند زیرا «ابو» از اسماء سته است و در عربی در حالت رفعی این کلمه را به صورت «ابو»، در حالت نصبی «ابا» و در حالت جری «ابی» گویند و غالباً در آغاز کنیه مردان و گاه در آغاز بعضی اسمهای جنس درآید.
جرج. ن. کرزن، ضمن آن که از بوشهر به نام «ابوشهر» یاد میکند، اما دربارهٔ نادرستی وجه تسمیه آن مینویسد: «شهر» مفرد است نه جمع، به علاوه، «ابو» کلمه عربی است و «شهر» فارسی است. سپس اضافه میکند ژنرال شیندلر مرا متوجه ساخت که در کارنامه اردشیر بابکان عبارتی است دال بر این که در موقع عقب نشینی به ساحل خلیج فارس وقتی که از جانب لشکر اردشیر اشکانی تعقیب شده بود همین که چشمش به دریا افتاد خدا را ستایش و آن محل را «بخت اردشیر» نام فرمود و آتشگاهی در آنجا بنا کرد همین نام شاید به بوشهر تبدیل یافته باشد چنان که با همین قیاس «گواشیر» بهمنشیر و «ریشهر» داریم...