انقلاب کبیر فرانسه

در کتاب «انقلاب کبیر فرانسه» اثر «ویلیام دویل» درباره‌ی تأثیر این واقعه‌ی مهم تاریخی در ساختارهای کهن فرهنگی، سازمانی و اجتماعی در فرانسه می‌خوانیم.
آقای دویل تصاویری از انقلاب فرانسه را به مدد آثار دیکنز، تولستوی و اورزی به خواننده نشان می‌دهد و می‌گوید هنوز مردم با میراث انقلاب فرانسه زندگی می‌کنند.
«تیم بلنینگ»، که یکی از استادان دانش‌گاه کمبریج است، درباره‌ی کتاب آقای دویل گفته است: «تلفیقی درخشان از روایت داستان وار و تحلیل؛ این کتاب استادانه، بهترین متنی است که تا به حال به هر زبانی درباره‌ی انقلاب کبیر فرانسه نوشته شده است.»
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم؛
«کشورهای انگلیسی‌زبان جهان اما از تمام آن‌چه در فرانسه رخ می‌داد، بی‌خبر بودند. آخرین انقلاب‌های آنان، به جز ایرلند، پیش از سال ۱۷۸۹ رخ داده بودند و حتی هم‌عصران انگلیسی‌زبان که با انقلابیون فرانسه هم‌دردی می‌کردند، آن‌ها را در تلاش برای رسیدن به نوعی آزادی می‌دیدند که در سال ۱۶۸۸ در انگلستان یا در سال ۱۷۷۶ در آمریکا ادعا شده بود؛ گرچه هم‌دردی‌هایی از این دست هم در اقلیت بودند. قالب بیش‌تر عکس‌العمل‌های انگلیسی‌زبان‌ها در برابر انقلاب فرانسه در سال ۱۷۹۰ یعنی چند سال پیش از " بدترین بی‌عدالتی " انقلاب، ریخته شد؛ آن هم با انتشار کتاب " بازتاب‌های انقلاب فرانسه " اثر ادوموند برک. او که از ادعاهای اصلاح‌طلبان فرانسه به خشم آمده بود، بیان کرد فرانسوی‌ها تنها در حال دنباله‌روی از اعمال انقلاب " پرشکوه " بریتانیایی‌ها در سال ۱۶۸۸ یا شورشیان آمریکانی‌اند که خود برک در سال‌های ۱۷۷۰ از آن‌ها حمایت کرده بود. برک معتقد بود انقلاب فرانسه، رخدادی کاملاً متفاوت و جدید است. انقلاب‌های قدیمی‌تر در جهان انگلیسی‌زبان‌ها به دنبال راهی برای حفظ میراث آزادی .....»