اخلاق صغیر

احتمالا بعضی‌ها با کتاب «اخلاق صغیر»، آشنا هستند. اثر مهم اندیشمند آلمانی تئودور آدورنو (1903ـ 1969)، و از متفکران برجسته‌ی نسل اول مکتب فرانکفورت. بدون تردید این کتاب در عصر و زمانه‌ا‌ی که نوشته شد یکی از مهمترین آثار انتقادی در ادبیات چپ به شمار می‌آمد و بازگو کننده‌ی ‌نگرانی‌های آدورنو و برخی از معاصران وی در خصوص نحوه‌ی بودن و اندیشیدن انسانهای عصر خویش است که به باورشان خود را به سرمایه‌داری واداده‌اند.
عصر آدورنو، عصری است که با نخستین اقدامات سرمایه‌داری در پروژه‌ی فرهنگ‌سازیِ «مصرف» و تبدیل انسان به «مصرف‌کننده» مواجه بوده است؛ و آدورنو پدیده‌‌ی روی‌آوری آدمهای عصر خود به خرید و مصرف کالاهای به اصطلاح «جدید» را اینگونه توصیف می‌کند:
"میل جنون‌زده به مصرفِ جدیدترین کالای روز، نه تنها به بارآمدن بی‌تفاوتی در برابر فرآورده‌های فراشد تولید می‌شود، بلکه به آتش جفنگیات مستقر و بلاهت حساب شده نیز دامن می‌زند. ... یکی از ضروریات پیشرفت تکنیکی این است که مردم با عزمی تنگ‌نظرانه در نخریدن آنچه متداول نیست پافشاری کنند و به هر قیمت که شده از قافله‌ی خط تولید عقب نمانند، بی‌آنکه بیمی از این داشته باشند که هدف از آن تولید خاص چه می‌تواند بوده باشد"