ای‍ن‍ج‍ا، در ای‍ن پ‍رده م‍ن‍م‌: داس‍ت‍ان‍ی از زن‍دگ‍ی اس‍ت‍اد ک‍م‍ال‌ال‍م‍ل‍ک‌

کتاب حاضر پرده هایی از زندگی نقاش شهیر ایرانی محمد غفاری ملقب به کمال الملک است. محمد غفاری از هنرمندان بنام عصر قاجار است که ظهور او در عرصه نگارگری با ابداعات و نوآوری های او در سبک و روش، فصل تازه ای در بخش هنرهای تجسمی ایران گشوده است. وی در مدرسه دارالفنون مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت و به عنوان نقاش باشی به دربار دعوت شد. کار وی ثبت تصویری چهره ها، فضاها و رویدادهای مهم دربار بود و گفته شده که در مدت حضورش در دربار حدود ۱۷۰ تابلو کشیده است.
وی با کشیدن تابلو "تالار آیینه" از سوی ناصرالدین شاه لقب کمال الملک را دریافت کرد. بعد از مرگ ناصرالدین شاه وی برای آشنایی با سبک های اروپایی مدتی را در کشورهای ایتالیا و فرانسه گذراند و هم زمان با انقلاب مشروطه به ایران بازگشت. در اوایل حکومت رضاخان چند سالی در وزات صنایع مستظرفه همکاری کرد و در سال ۱۳۰۶ به ملک شخصی اش در نیشابور رفت و تا پایان عمرش در سال ۱۳۱۹ در آنجا ماند. روش و اسلوب کمال الملک از همان آغاز فعالیت هنری اش متمایل به طبیعت گرایی است که باکوشش های خود در مقام نقاش و معلم، پاسخی به شرایط اجتماعی و فرهنگی زمانه اش بر ضرورت تحول هنری جامعه داد. این اثر که بخشی از سرگذشت نامه کمال الملک است برای گروه های سنی "ج" و "د" نوشته شده است.