با من مهربان باش: با خدای خویش این گونه سخن بگوییم

به کسی بر نخوره ولی خیلی کتاب بیخودی بود. من فکر کردم درباره آداب دعا کردن نوشته یا مثلا بایدها و نبایدها در حین خطاب قرار دادن خدا. ولی این بیشتر شبیه مجموعه راز و نیاز های یه بنده هست با خدا. حرفهایی شخصی و خصوصی که عمق لذتش رو فقط خود نویسنده، و در همون حال و هوای معنوی خودش می فهمه. به نظرم بعضی جاها ریاکاری هم کرده بود: می خواهم راه پدربزرگم را ادامه بدهم و در مورد مناجات با خدا، برای برای جوانان این سرزمین بنویسم!
نویسنده هنوز فرق بین "مجموعه مناجات" و "در مورد مناجات" رو نمی فهمه. بعد میگه میخوام "در مورد" مناجات بنویسم! این خود مناجات هست، نه "در مورد" مناجات. اگه من بخوام خود مناجات رو بخونم، میرم سراغ صحیفه سجادیه. چرا برم اینو بخونم؟
امیدوارم اینو توهین به نویسنده قلمداد نکنید و نشه مثل کتاب نفرین یک جسد، که به خاطر یه داستان سخیف، حساب کاربری قبلی منو برای همیشه مسدود کردید.