رسته‌ها
با توجه به وضعیت مالکیت حقوقی این اثر، امکان دانلود آن وجود ندارد. اگر در این باره اطلاعاتی دارید یا در مورد این اثر محق هستید، با ما تماس بگیرید.

الصیدنه فی الطب: داروشناسی در پزشکی

الصیدنه فی الطب: داروشناسی در پزشکی
امتیاز دهید
5 / 4.4
با 62 رای
امتیاز دهید
5 / 4.4
با 62 رای
کتاب الصیدنه فی الطب (به فارسی: داروشناسی در پزشکی) آخرین اثر ابوریحان بیرونی است که به صورت تنها دست‌نویس اصلاح نشده به زبان عربی به ما رسیده‌است. این اثر گرانبها منبعی در داروشناسی سده‌های میانه خاورزمین است. در آن بیش از هزار دارو با منشأ گیاهی، حیوانی و معدنی و با اشاره به نام‌های آن‌ها به بسیاری از زبان‌ها و گویش‌ها توصیف شده‌است.
در صیدنه اثری از مدح و اهدا نامه معمول دیده نمی‌شود و از هدف‌های نوشتن آن نیز مستقیماً سخنی نرفته‌است.
این اثر بیرونی با کتاب‌های راهنمای معمولی در داروشناسی مانند مقاله دوم «قانون علم طب» ابن سینا تفاوت اساسی دارد. در آن به تعریف منبع دارویی توجه اساسی شده‌است، نه به اطلاعات دربارهٔ خواص و تأثیرات آن؛ به این معنی که منبع دارویی چگونه به نظر می‌رسد، نشانه‌های خلوص، مرغوبیت و نظایر آن‌ها کدام است؛ وانگهی بیرونی به نام منبع دارویی در زبان‌ها و گویش‌های گوناگون اهمیت زیادی می‌داد؛ زیرا در نوشته‌های پزشکی و دیگر علوم آن زمان، نام داروها به دیگر زبان‌ها آن‌چنان فراوان بود که همه پزشکان و داروشناسان اهمیت واقعی آن‌ها را نمی‌دانستند. این مسئله هنگامی که یک دارو در هرجایی یک نام داشت و برعکس یک نام را به چیزهای گوناگون داده بودند، باز هم پیچیده‌تر می‌شد که اغلب به سوء تفاهم‌های جدی می‌انجامید.
بیرونی با درک اهمیت زیاد این مسئله، حدود ۴۵۰۰ نام گیاه، حیوان، ماده معدنی و فراورده‌های آن‌ها را به زبان‌های عربی، یونانی، سریانی، هندی، فارسی، خوارزمی، سغدی، ترکی و جز این‌ها گرد آورده و توضیح داده‌است و بدین ترتیب گام جدیدی در راه تنظیم و ترتیب اصطلاحات دارویی زمان خود برداشته‌است. این نام‌ه ای مترادف برای پژوهشگران امروزی نیز اهمیت دارد و تعریف دقیق بسیاری از گیاهان دارویی و دیگر مواد را امکان‌پذیر می‌سازد. شایان توجه است که بیرونی در بسیاری از موارد به نام‌های محلی داروهایی اشاره می‌کند که در میان ساکنان نواحی و حتی شهرهای آسیای میانه، افغانستان، ایران و هندوستان رواج داشته‌است. بر پایه آن‌ها می‌توان از تنوع وسایل درمان تولید شده و کاربردی آن زمان در این سرزمین‌ها آگاه شد. افزون بر آن، بخشی از این نام‌ها برای متخصصان تاریخ و گویش‌شناسان زبان‌های ایرانی، هندی و جز این‌ها نیز جالب است.
بیرونی برای نوشتن صیدنه از آثار پرشماری که در طول حدود پانصد سال دانشمندان سرزمین‌های گوناگون شرق و غرب پدیدآورده بودند، استفاده کرده‌است. شمار مؤلفانی که در صیدنه از آن‌ها نام برده شده‌است به دویست و پنجاه می‌رسد که در میان آن‌ها طبیعی‌دانان، فیلسوفان، مورخان، جغرافیادانان، زبان‌شناسان، شاعران و جهانگردان در کنار پزشکان دیده می‌شوند. بسیاری از آن‌ها مشهور نیستند یا فقط به نام شهرت دارند و آثارشان به‌جا نمانده‌است. به همین جهت نقل‌هایی از چنین منابع و اطلاعاتی دربارهٔ مؤلفان آن‌ها از دیدگاه تاریخ علم و فرهنگ ملت‌های شرق در سده‌های میانه بسیار جالب است. اطلاعات بیرونی دربارهٔ نقاط جغرافیایی که این یا آن ماده خام دارویی از آنجا نشأت گرفته نیز ارزشمند است.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
آپلود شده توسط:
hamidhamidi
hamidhamidi
1394/02/20

کتاب‌های مرتبط

Emergency First Aid
Emergency First Aid
4.2 امتیاز
از 6 رای
Forensic Science: An Illustrated Dictionary 2003
Forensic Science: An Illustrated Dictionary 2003
4.2 امتیاز
از 18 رای
ام اس چیست؟
ام اس چیست؟
5 امتیاز
از 1 رای
برای درج دیدگاه لطفاً به حساب کاربری خود وارد شوید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی الصیدنه فی الطب: داروشناسی در پزشکی

تعداد دیدگاه‌ها:
8
به به جناب دبیرزادۀ همه چیز دان. عالم به تمامی علوم عقلی و نقلی و معلوم و مجهول و خفیه و ماواء الطبیعه. خیلی وقته پیدات نیست. مریض بودی؟ یا رفتی انواع و اقسام کتابها در تمام علوم رو خواندی که اظهار فضل کنی؟
جناب بیرونی به دور از حواشی مطرح شده دانشمندی است که باید به ایشان احترام کرد.
بنده شک دارم که خود او اینقدر از زبان فارسی بیزار بوده باشد در مقاله ای خوانده بودم که او زبان خوارزمی را برای متون علمی نامناسب میدانست و نه خود زبان فارسی .
اما نزد من دشنام دادن به زبان عربی خوشتر از ستایش به فارسی است.درستی سخنانم را کسی درمی یابد که یک کتاب علمی نقل شده به فارسی را بررسی کند. همین که زرق و برقش ناپدید شد، معنایش در سایه قرار میگیرد؛سیمایش تار می شود و استفاده از آن از میان می رود. زیرا این گویش برای نقل داستانهای خسروانی و قصه های شب مناسب است..." ص 168و9 متن کتاب

احتمالا شریعتی،آل احمد،ابوریحان بیرونی و ... همگی پان ترک بودند فحاشان پان فارس بیایید چند فحش هم به ابوریحان بیرونی بدهید.
الصیدنه یکى از کتابهاى ارزشمند ابوریحان در زمینه طب است که آن را در اواخر عمر خود نوشته است. در زمانى که چشمانش نیز بینایى کافى نداشته و از این نقیصه رنج مى برده است. الصیدنه را مرحوم عباس زریاب خویى به بهترین وجهى تصحیح نموده است. الصیدنه در کنار قانون ابوعلى سینا از بهترین متون طب سنتى ما بحساب مى آیند. از کتابناک سپاسگزاریم که آنرا در دسترس قرار داده است.
دوستان با اینکه من به اصطلاح عامه "فارس" نیستم ، اما باید بگویم به زبان دری(فارسی) همواره از طرف خود بعضی ایرانیان (فارس ها)بطور ناروایی نکوهش شده ، از دیرباز برخی از هموطنانمان به محض اینکه چهار تا لغت بیگانه را یاد گرفتند دیگر عارشان می آمده تا به زبان ملی بگویند و بنویسند، در گذشته عربی زبان فخر فروشی بوده و امروزه انگلیسی جایش را گرفته ، همین " ابوریحان بیرونی" کتاب بسیار ارزشمند التفهیم در نجوم و هندسه را به پارسی نوشت که همچون فرهنگ واژه نامه ایی کمبودناپذیر(indispensable) برای سره نویسان بوده است،و نیز دیگران( و همعصرانش) کتابهای پزشکی و داروشناسی و علمی بسیاری همچون "هدایه المتعلیمین فی الطب، ابنیه عن الحقایق الادویه ، دانشنامه علایی ، نزهت نامه علایی و ... را به پارسی نوشتند که در شیوایی و نغزی بیهمتایند، همیشه گفته ام عیب از سخن پارسی نیست بلکه طرز فکرها باید دگرگون شود.
گویا بیگانه پرستی در ایران سابقه دیرینه دارد. بشنوید سخنان این نابغه ایرانی را در باره زبان فارسی:"...اما نزد من دشنام دادن به زبان عربی خوشتر از ستایش به فارسی است.درستی سخنانم را کسی درمی یابد که یک کتاب علمی نقل شده به فارسی را بررسی کند. همین که زرق و برقش ناپدید شد، معنایش در سایه قرار میگیرد؛سیمایش تار می شود و استفاده از آن از میان می رود. زیرا این گویش برای نقل داستانهای خسروانی و قصه های شب مناسب است..." ص 168و9 متن کتاب
نه بزرگوار اشتباه متوجه شدی. اتفاقا زبان فارسی برای ابوریحان زبان بیگانه بوده چون خودش اونجا نوشته که "پس به فراگیری زبان فارسی و عربی پرداختم".
الصیدنه فی الطب: داروشناسی در پزشکی
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک