شعر و شرر: تحلیل شعر انقلاب در ادبیات عرب

سخن به اقتضای چیستی خود ناچار مخاطبی دارد. حتی در نجوای نفس و گفتگو با خویشتن نیز مخاطبی است یا حداقل وجود مخاطبی فرض و پنداشته می شود. این از آن روست که سخن گفتن حاصل نیاز وجودی و فطری آدمی برای برقراری ارتباط و تعبیر از مافی الضمیر و رازهای درون است و چنین نیازی اعم از نیازهای عادی رزومره و نیازهای پیچیده روانی و روحی است...