تذکره بغراخانی: تذکره مشایخ اویسیه

نویسنده: مؤلف ناشناخته (قرن  ١٠ )


در بین آثار فراوان و گوناگون نسخ خطی فارسی ، بیشترین سهم به ادبیات دینی و عرفانی اختصاص دارد و در میان این ها، میراث صوفیه جایگاهی ویژه دارد. بازنگری و مطالعه این آثار ارزشمند و نفیس، در حقیقت بررسی و مطالعه تاریخ نصوف و عرفان در کشورهای همجوار ایران است که از طریق سلسله های مختلف و با ترویج و تبلیغ مشایخ و و مبلغان آن سلسله ها به این سرزمین ها شروع شد.
شک نیست که اندیشه های دینی و فلسفی در جریان تصوف اسلامی وارد شده و در آن تحلیل رفته اند.
«تذکره بغراخانی» که نوشته مولفی ناشناخته از درویش های سلسله اویسیه است و حدود سده های ده و یازده هجری نگارش یافته، در باره طریقه اویسیه و اویس قرنی است که این سلسله خود را منسوب به وی می داند و در باره تاریخ بغراخانیان ( که این تذکره بدان نامیده شده است) می باشد. این تذکره به تذکره اویسیه نیز معروف است.