جهانی شدن و پیامدهای آن برای ایران

واژه‌های «جهانی‌شدن» یا «جهانی‌سازی» که امروزه در فارسی رایج شده، برگردانی از واژه انگلیسی Globalization است که خود، از اسم Globe گرفته شده است. فرهنگ جامع بریتانیکا در تعریف واژه Globe می‌نویسد «یک فضا یا کره‌ای که شامل نقشه زمین بر روی آن شود.» کروی بودن زمین از دیرباز در نزد یونانیان باستان شناخته شده بود و ظاهرا ۱۵۰ سال پیش از میلاد مسیح، فردی به نام کریتس از کره، برای نمایش سطح زمین، استفاده کرده بود. قدیمی‌ترین کره‌ای هم که تاکنون باقی مانده است مربوط به مارتین بِهایم، اهل نورنبرگ، است و احتمالا بر همین اساس بود که کریستوفر کلمبوس از سمت غرب، راهی سیاحت شرق شد. مالکوم واترز (۱۳۷۹: ۱۰) در تحقیقی در این باره، نتیجه گرفته که این واژه در معنای وصفی خود، یعنی جهانی ، بیش از چهارصد سال قدمت دارد، اما مشتقات دیگر این کلمه همچون اصطلاح‌های Globalization، Globalize و Globalizing تنها از حدود سال ۱۹۶۰ رواج عمومی یافته است. وی به شواهدی از کاربرد این مشتقات جدید اشاره می‌کند همچون مجله اکونومیست که در ۴/۴/۱۹۵۹ گزارش داد که سهمیه جهانی واردات اتومبیل ایتالیا افزایش یافت و فرهنگ وبستر در نشریه Spectator در شماره مورخ ۵/۱۰/۱۹۶۲ مفهوم جهانی‌سازی را یک مفهوم گیج‌کننده اعلام کرده بود.
این کتاب راهنمایی برای علاقمندان به موضوع جهانی شدن و پیامدهای احتمالی آن برای جمهوری اسلامی ایران است. در این کتاب، نویسنده به معنی و مفهوم این اصطلاح در میان عوام و نظریات دانشگاهی پرداخته و تحولات این مفهوم را از دیرباز تا کنون برشمرده و آثار آن را در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی تشریح کرده و جایگاه ایران را در میان کشورهای جهان در سیر این تحول تعیین کرده است.