جامعه علوی در نهج البلاغه

یکی از مسائلی که حیرت و شگفتی آدمیان را به ارمغان می‌آورد، مطالعه‌ی شخصیت علی(ع) است که جامع کمال انسانی و در بردارنده‌ی شهامت، حق‌جویی، حق‌خواهی، حق‌گرایی و عدالت است و فصاحت کلام او با شجاعتش هم‌راهی می‌کرد.
مولود کعبه که ابراهیم‌وار هیچ‌گاه بر بتان سجده نکرد، موحد به دنیا آمد و موحدانه در محراب عبادت به دیدار حق شتافت و رستگار گشت.
امام(ع) برجسته‌ترین پیرو محمد(ص) بود و قرآن را طراز عدالت قرار می‌داد.
علی از روزگار خود بزرگ‌تر بود و همین سبب احساس تنهایی او بود؛ حتی جامه‌ی تاریخ و جامه‌ی معاصر بر اندام علی نمی‌گنجد.
«جامعه‌ی علوی در نهج‌البلاغه، قطره‌ای از اقیانوس معرفت علوی است که خوانندگان را در عرصه‌های کلام علوی، قلمرو دین در سنت علوی، رفتار علوی و سیاست علوی و پرسمان اندیشه‌ی علوی آشنا می‌کند که امیدوارم برای رفتار و جامعه‌ی انسانی پر فایده باشد. شایان ذکر است که مطالب و محتوای این کتاب، بسیار کوتاه و موجز نگاشته شده است و راه‌روان علی(ع) و شیفتگان مکتب علوی برای درک معارف آن عزیز، باید با دقت، سطور این اثر را بخوانند و از تندخوانی آن پرهیز نمایند.