ایمان و چالش های معاصر

.
دل‎ مشغولی دیرپای و مقدس انسان نیل به سعادت و جاودانگی است. تنها راه این مقصود، ایمان است. ایمان، به انسان حیات و پویایی می‎بخشد. مؤمن کسی است که دیوارهای بلند خودیّت را فرو ریخته و با تمام وجود با خدای هستی پیوند خورده است. تنها ایمان است که انسان را از لبه‌ی تاریکی رانده، او را به وادی نور و بهجت وارد می‎کند. انسان بی‎ایمان به تاریکی‎ها و تیرگی‎ها چشم دوخته است و نومیدی را تجربه می‎کند. ایمان به انسان آرمان، عقیده، انتخاب، تحول و روشن‎دلی می‎بخشد. عدالت‎خواهی و حلاوت همدلی با عظیم مطلق، در سایه‌ی ایمان حاصل می‎شود. احیای انسان جز از رهگذار ایمان زنده، ممکن نیست. انسان مؤمن تنها نیست و هرگز بیماری، پوچی، اضطراب و ناامنی او را نمی‎آزارد، و به‎راستی ایمان دینی نوزایی بشر است.

ایمان یک فضیلت است؛ بلکه ایمان اساس فضیلت‎هاست. گوهر ارزشمند ایمان را باید باز شناخت. این جام‎ جهان‎نما زوایای ناشناخته‎ای دارد که تلاش‎های علمی جدی و بیش‎تری را می‎طلبد. ایمان در قرآن جایگاهی ویژه دارد؛ به گونه‎ای که پیام وحی، آن را محور همه‌ی ارزش‎ها ساخته است، و می‎گوید: «قسم به عصر، همه انسان‎ها اهل زیان‎اند مگر اهل ایمان».