از خاطرات زنان

بخش زنی که شوهرش به ژاپن رفته....و عدم استقلال او که می گوید هنوز کامبیز رو دوست دارم(در عین حال که می داند زن و سه بچه دارد).......بچه ای که مدام بهانه می گیرد(حتی نوع بهانه:جیش دارم).......اصرار زن به اینکه هنوز شوهرم رو دوست دارم (شکل باباشه)
اینکه زن می گوید بعد طلاق شوهرم دوباره زن گرفته.....(اینکه زن مثل کفش زود جایگزین می شود)..............همه و همه به زیبایی و استادی تمام به تصویر کشیده شده
حتی دور بودن این زنان از مطالعه ....بطوری که حتی باید ساده ترین مسائل را برای آنان توضیح داد.........
این نمایشنامه به نوعی جامعه خاله زنکی را به تصویر می کشد و به صورتی عجیب زیرکانه دلایل آن را هم نمایش می دهد
واقعا این اثر بعد جامعه شناختی جالبی دارد
سپاس

آقای طارمی گرامی
نمایشنامه تان را خواندم......شاید عده ای آنرا اثری ضد زن بدانند
اما من به نقد آن از دید جامعه شناختی خواهم پرداخت
اثر شما جامعه زنان متکی به مرد و هویت یافته با نام مرد را به خوبی نمایش می دهد....زنانی که نمی دانند چه می خواهند....یکی مادر است و زن آشپزخانه(با بوی سر داغ و پیاز داغ).....دیگری زنی که چشمش به دست شوهر است تا مگر از مرگ پدر ارثیه ای برسد به شوهرش و خرجی او تأمین شود.....زن دیگر که از او زیاد نمی دانیم زن کتک خورده است.........و زن چهارم نماد ازدواجهای با فرد اونور آب.....زنانی که هویتی جز شوهرشان ندارند...حتی اسم ندارند
بخش آخر نمایشنامه(اپیزود سوم) به دلیل اصلی این بی هویتی اشاره می کند:عدم استقلال مالی !!!!
زنان مطلقه فکر می کنند آزاد می شوند....اما چون هویت و استقلال مالی و نیز شغلی ندارند و جایگاهی از خود و هنری ندارند دچار بی هویتی می شوند و فشار مالی و اجتماعی بر گرده آنان سنگینی می کند.......اینجاست که دوباره به دنبال هعمان سایه سر (شوهر) می گردند
و اشاره کوچکی به پدیده ناپسند چند همسری هم شده و دلیل اصلی آن هم نشان داده شده :نیاز مالی و حمایتی زن!!!!
این نمایشنامه در عین کمدی بودن از بعد جامعه شناختی بسیار زیبا و کامل است
برای نویسنده محترم آرزوی سلامت و کامیابی دارم