کلیات قاسم انوار

کلیات قاسم انوار مشتمل بر تعدادی غزل، قطعه، رباعی و چند مثنوی است. مثنوی‌های قاسم انوار انیس‌العارفین و صدمقام نام دارند که در بیان اصطلاحات عرفان و تصوف سروده شده‌اند. قاسم انوار به زبان‌های فارسی، ترکی و گیلکی شعر سروده است. غزل‌های قاسم انوار از میان سایر اشعارش مشهورتر و زیباتر است. این غزل ها به شیوه‌ی غزلیات زمانه و عصر انوار نیست، غزل گویان در آن روزگار به دنبال مضمون‌های باریک و به کار بردن تشبیهات و استعارات تازه و کنایه های خیال‌انگیز در وصف احوال مختلف خود یا معشوق یا ذکر اوصاف محبوبان بوده اند اما انوار در غزلیاتش بیان ساده‌ای دارد و غزل را درخدمت ذکر احساسات و احوال و مقامات عرفانی به کار می گیرد. درست است که سخن انوار، در فصاحت و گیرندگی و مسلماً از حیث عُلُوِّ افکار و حِدَّتِ احساسات، مطلقاً به گفتار مولوی نمی‌رسد ولی به هر حال شباهتی بین غزل‌های این دو دیده می شود و همین شباهت است که اشعار شاه قاسم انوار را از شیوه‌ی بیانِ هم عصرانش ممتاز می سازد. این کتاب با تصحیح، مقابله و مقدمه ی سعید نفیسی در سال ۱۳۳۷ توسط انتشارات کتابخانه سنایی در تهران منتشر شده است.