ق‍رآن‌ و ع‍رف‍ان‌ و ب‍ره‍ان‌ از ه‍م‌ ج‍دایی‌ ن‍دارن‍د

.
کتابی از حسن حسن زاده ی آملی که به دلیل جامعیتش به علامه حسن زاده مشهور گشته است،در فلسفه و عرفان و تفسیر قرآن. و جمع میان این سه.
نویسنده که خود حکیمی وارسته است در این کتاب،با ارجاع های گوناگون و استفاده از کتب روایی،فلسفی و عرفانی ، وحدتی را میان این سه منبع ادراک انسانی برقرار می کند.
ابتدا از علم منطق سخن می گوید و اینکه انسان بدون منطق ره به جایی نخواهد برد.
سپس سخنان بزرگان را در همین باب ذکر می کند
و پس از این به نیازمندی جوامع انسانی به منطق و فلسفه می پردازد.
بعد اشکال های عرفا به فلسفه را بازگو کرده و آن را در صورت یک معنی واکاوی کرده،و در صورت رد حجیت عقل و فلسفه ، مردود می سازد.
و سپس به هر سه این راه های رساننده به حقیقت بحث می کند.
و در لابه لای کتاب از اشعار شاعران و روایات و آیات و جملات حکمی و فلسفی استفاده می کند تا جذابیت و رسایی رساله را دوچندان کند.