گفتگو با وودی آلن
نویسنده:
اریک لاکس
مترجم:
مازیار عطاریه
امتیاز دهید
این کتاب سال ۲۰۰۹ منتشر شده و تفاوت عمده ای با اکثر کتاب های گفت و گو و زندگی نامه دارد. این دست کتاب ها معمولاً در طول چند هفته یا چند ماه آماده می شوند و صرف نظر از زمانی که می برند، نتیجه مانند عکسی فوری است که عقاید و احساسات فرد مورد نظر را در دوره ی خاصی از زندگی اش منعکس می کند.
اما کتاب حاضر، آلبوم عکسی است که بیش از نیمی از زندگی وودی آلن، از سال ۱۹۷۱ را دربر می گیرد و گذر او از یک کارگردان بی تجربه به یکی از مطرح ترین فیلم سازان دنیا و چیزهایی را که در این مدت فراگرفته، به خوبی نشان می دهد...
بیشتر
اما کتاب حاضر، آلبوم عکسی است که بیش از نیمی از زندگی وودی آلن، از سال ۱۹۷۱ را دربر می گیرد و گذر او از یک کارگردان بی تجربه به یکی از مطرح ترین فیلم سازان دنیا و چیزهایی را که در این مدت فراگرفته، به خوبی نشان می دهد...
دیدگاههای کتاب الکترونیکی گفتگو با وودی آلن
آقا سهیل شما خوشبختانه خودتان هم اذعان میکنید که از کارش و هنرش خوشتان میامده و پس از شنیدن زندگی شخصی اش ازش بدتان آمده. البته قبول دارم که روی دیدگاه و نگرش آدم تاثیر میگذاره ولی برخورد بالغانه با این موضوع (عذرخواهی بنده را بپذیر اگر کلمه زیاد مناسب نبود ، به ذهنم مترادف مناسب تری نرسید ) این است که زندگی شخصی و کار او را از هم جدا نگه داریم. اگر طنز او لبخندی و انبساط خاطری برای شما فراهم میکنه پس کارش خوب بوده. مشکل هنرپیشه ها و ادمهای معروف همین سرک کشیدن خبرنگارها به زندگی خصوصیشان است. شاید اگر زندگی خصوصی مارا هم مردم دایم کنکاش کنند خیلی از اطرافیانمان را از دست بدهیم[/quote]
این عقیده شخصیه منه.در ایران هم هنرمندان بزرگی داریم که شاید یه عده دوسشون داشته باشند و یه عده دیگه نه.موضوع سلیقه و عقیده هستش و با روان درمانی هم حل نخواهد شد.;-)
آقا سهیل شما خوشبختانه خودتان هم اذعان میکنید که از کارش و هنرش خوشتان میامده و پس از شنیدن زندگی شخصی اش ازش بدتان آمده. البته قبول دارم که روی دیدگاه و نگرش آدم تاثیر میگذاره ولی برخورد بالغانه با این موضوع (عذرخواهی بنده را بپذیر اگر کلمه زیاد مناسب نبود ، به ذهنم مترادف مناسب تری نرسید ) این است که زندگی شخصی و کار او را از هم جدا نگه داریم. اگر طنز او لبخندی و انبساط خاطری برای شما فراهم میکنه پس کارش خوب بوده. مشکل هنرپیشه ها و ادمهای معروف همین سرک کشیدن خبرنگارها به زندگی خصوصیشان است. شاید اگر زندگی خصوصی مارا هم مردم دایم کنکاش کنند خیلی از اطرافیانمان را از دست بدهیم