نظریه های روابط عمومی

از دیدگاه نظریه‌پردازان علوم اجتماعی، روابط عمومی یکی از شاخه‌های تخصصی علوم ارتباطات است که در توسعه دانش نظری خود بیشتر وامدار نظریات این رشته و دیگر رشته‌های علوم اجتماعی است و تا زمانی که نظریه‌های اصیلی از مفاهیم بنیادین آن تدوین نیابد به بلوغ و بالندگی نخواهد رسید و پیشرفتی در آن حاصل نخواهد شد. زیرا نظریه‌ها به افزایش درک ما از روابط عمومی انجامیده و فعالیت‌های تحقیقی و نظریه‌پردازی را در روابط عمومی گسترش می‌دهند . کتاب یاد شده به سه بخش تقسیم شده است:
بخش اول موضوع‌های فرانظریه یا دیدگاه‌های جهانی قانون تحقیق و روش‌های عملی روابط عمومی را نشان می‌دهد. فصل‌های بخش دوم معطوف به نظریه‌های ویژه یا حوزه‌های نظری می‌گردند. بخش سوم نیز به موضوعاتی می‌پردازد که به کاربرد عملی نظریه‌ها مربوط می‌شود. در واقع نویسندگان کتاب تلاش دارند ریشه‌های نظری روابط عمومی را به عنوان یک علم اجتماعی تشریح کنند.