میراث مولوی

.
مولانا جلال الدین رومى یکى از بزرگترین شاعران و عارفان جهان اسلام است. او در سال  ۶٠۴  هجرى یا  ١٢٠٧  میلادى در بلخ (خراسان) به دنیا آمد و در سال  ۶٧٢  ه‍ یا  ١٢٧٣  م. در قونیه (آسیاى صغیر) درگذشت. این کتاب، پژوهشى است در میراث معنوى و ادبى وى.
بدان‌گونه که آنه مارى شیمل، دریافت‌کنندۀ «یازدهمین جایزۀ علمى جورجیو لوى دلاویدا در زمینۀ مطالعات اسلامى» نوشته است «هیچ شاعر و عارف دیگرى در جهان اسلام شهرت مولوى را ندارد» ؛ و خانم پروفسور شیمل، خود در میان علماى مغرب زمین معروفترین و بلیغ‌ترین مفسّر آثار او به شمار مى‌رود. دانشمندانى که خانم پروفسور شیمل از آنان به منظور شرکت در بزرگداشت خویش دعوت به عمل آورده است؛ همگى موفّق شده‌اند به حوزۀ درک مولوى و تأثیر او در جهان اسلام ابعاد تازه‌اى را اضافه کنند.
امین بنانى و کریستوف بورگل کار خود را بر روى تلقّى هوشمندانه و خیال‌انگیز مولوى از غزل به عنوان یکى از قالب‌هاى شعر متمرکز کرده‌اند.
ویلیام چیتیک معنى و کاربرد «وحدت وجود» را در آثار مولوى بررسى کرده است. مقالات حمید دباشى و مارگارت میلز به بررسى و تفسیر مثنوى معنوى اختصاص یافته است.
دباشى رویکرد مولوى به موضوعات کلامى چون، جدال خیروشر و جبر و اختیار را مورد پژوهش قرار داده است و میلز پیوند مثنوى و فرهنگ عامه را بررسى کرده است. در فصل پایانى، ویکتوریا هول بروک تأثیر مولوى بر شاعر عثمانى غالب را در منظومۀ «زیبایى و عشق» او تجزیه و تحلیل کرده است.
امین بنانى پروفسور (بازنشسته با افتخار) تاریخ ایران و ادبیات فارسى در دانشگاه کالیفرنیا، لوس آنجلس است.
ریچارد آوانسیان از مدیران مرکز گوستاو اى. فن گرونه باوم و سرپرست کرسى بنیاد تحصیلاتى ارمنستان در رشتۀ تاریخ ارمنستان در دانشگاه کالیفرنیا، لوس آنجلس است.
جورج صباغ مدیر مرکز گوستاو اى. فن گرونه باوم براى مطالعات خاور نزدیک و پروفسور رشتۀ جامعه‌شناسى در دانشگاه کالیفرنیا، لوس آنجلس است.