برای سنگ ها

این مجموعه شعر در برگیرنده 57 قطعه شعر سپید است. نخستین شعر این مجموعه در 30 اردیبهشت 1387 و آخرین قطعه شعر آن در تاریخ پنج شهریور 1389 سروده شده است.
این اشعار درباره مضامین و موضوعات عاطفی، اجتماعی و دغدغه‌های روزمره شاعر سروده شده‌اند.
استفاده از عناصر و واژه‌های زبانی زندگی امروز و نزدیک بودن ذهنیت و زبان اشعار به ذهنیت و زبان مخاطب این دوره، از جمله ویژگی‌های این سروده‌ها به حساب می‌آید. همچنین شاعر از موضوعات و مسائل شخصی‌ پیرامون خود برای بیان مضامین کلی نیز بهره گرفته است.
تاریخ سرایش اشعار در این کتاب نشان‌دهنده تناسب میان حال و هوای درونی شاعر با موضوعات مختلف شعری است.
لحن ساده، تصویرسازی‌ و فضاسازی‌های مناسب در اشعار این مجموعه از دیگر ویژگی‌های آن به شمار می‌آید. به عنوان مثال در این زمینه می‌توان به قطعه شعر «عصر سنگین» اشاره کرد که عبارت است از:
«دستم
به سمت تلفن می‌رود و
باز می‌گردد
چون کودکی که به او گفته‌اند
شیرینی روی میز
مال مهمان‌هاست.»

یا نمونه شعر دیگری با عنوان « من و تو»:
«بیچاره شمعدانی‌
این روزها که ناخوشم
دو سه برگش خشک شده
چه می‌شود کرد
لیوان آب ما یکی‌ست.»

«نشانی‌های دقیق»، «ملاقات»، «آذر»، «مترو تجریش»، «شبیخون»، «نمایش»، «از یاد»، «تشییع»، «چه آتشی»، «تعطیلات»، «شعر منتشر نشده»، «تن‌ها»، «فصل‌ها پیش»، «چشم روشنی»، «حیف»، «شام آخر» و «گرگ و میش» عنوان برخی از شعرهای این مجموعه هستند.