سیاه چمن

رمان «سیاه چمن» که اولین با در سال 1363 چاپ شده بود. ماجرای روستایی با همین نام را است که مردم آن مورد ظلم "خان" قرار گرفته و برای نجات خود و البته در جریان انقلاب دست به اقداماتی می ‌زنند که داستان را جذاب و خواندنی می کند.

سیاه چمن تصویرگر مبارزات سیاسی مردم در زمان سقوط پهلوی می باشد. کتاب شامل چندین بخش است که به خواننده کمک می کند تا همراه داستان شده و آن ها را به سمت و سوی راوی داستان سوق می دهد. از همان آغاز داستان شرح کاملی از خفقان آن دوران و شرایط حاکم بر فضای سیاسی و اجتماعی در ایران به مخاطب داده می شود و او را از همراهی مطلوب بی دریغ نمی گذارد. امیر حسین فردی با قرار دادن خواننده در بطن مشکلات و مصائبی که در آن دوران گریبان گیر مردم بود شروع می کند و سعی بر آن دارد تا اتفاقات حاضر در داستان را به وقایع بزرگ آن زمان و وقوع انقلاب در ایران بسط دهد. در واقع جامعه ای که سیاه چمن توصیف می کند نمونه ای از خروار بوده و تلاش مردم ایران را در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی در ابعاد کوچکتر شرح می دهد. او از نا آگاهی در شخصیت ها آغاز کرده و در انتها به کمال و رشد جامعه رسیده کمالی که باعث به وجود آمد حس عدالت ورزی و عدالت خواهی در میان جوامع می شود. به بیان دیگر بروز این رشد در هاله ای از آگاهی ها در این داستان بیان می شود. محتوی داستان در بر گیرنده مجموعه ای از اتفاقات و پیام هایی است که در اکثر آثار نگارش شده در زمان انقلاب وجود دارد، داستان ساده اما حاوی محتوی غنی از فضایل اخلاقی است.