کتاب موجودات خیالی

کتاب موجودات خیالی ، همان طور که از اسم آن مشخص است ، در مورد موجودات تخیلی بحث می کند که زائیده‌ی ذهن انسان‌ها در طول قرن‌های متمادی هستند.

فرازهایی از کتاب دربارۀ سیمرغ :

سیمرغ پرندۀ نامیرایی است که بر شاخه های درخت علم آشیان دارد. برتون این مرغ را با عقاب مقایسه می کند که به گفته ی ادای متأخر بر چیزهای بسیار علم دارد و در شاخه های درخت جهان، ایگ دراسیل، آشیان می سازد.
ساوئی در کتاب شعر (thalaba (1801 و فلوبر در وسوسه ی سن آنتونی (1874) درباره ی سیمرغ گفته اند. فلوبر مقام او را تا حد یکی از ملازمان ملکه ی سبا تقلیل می دهد و او را چنین توصیف می کند: پرهایی دارد نارنجی که به پولک های فلزی می ماند، سری کوچک و نقره ای رنگ و صورتی مانند صورت آدمیان. سیمرغ چهار بال دارد، منقارش مانند منقار عقاب است و دمی بسیار بسیار بلند مانند دم طاووس دارد. در منابع اصلی اهمیت سیمرغ بسیار فراتر از این است. به روایت شاهنامه ی فردوسی، که افسانه های باستانی ایران را جمع آوری کرد و به نظم درآورد، سیمرغ مرغی است که زال، پدر قهرمان شاهنامه، را با بچه های خود پرورد. فرید الدین عطار، در قرن دوازدهم، سیمرغ را نماد الوهیت می دانست. ماجرای سیمرغ در کتاب منطق الطیر (مجمع مرغان) رخ می دهد. این قصه ی رمزی ...