ماندارن ها (جلد 2)

✔️ ماندران ها یک رمان دو جلدی حجیم در مورد افراد روشن فکر بعد از جنگ است. کسانی که از یک سو در فضای ادبی هستند و از سوی دیگر عقاید سیاسی چپ گرایانه ای دارند ولی کاملا هم درگیر کمونیست نشده اند. ماجراها و احساس چنین افرادی هست بعد از جنگ.
رمان «ماندارن‏ها» در سال 1954 (1333)، منتشر شد و جایزه ادبى «گنکور» را نصیب نویسنده کرد. واژه «ماندارن» ریشه مالزیایى دارد و در امپراطورى چین به کارمندانى اطلاق مى‏ شد که از طریق کنکور میان افراد تحصیل کرده انتخاب مى‏ شدند. بعدها به ویژه در زبان فرانسه این واژه در مورد افراد مهم و بانفوذ از جمله متخصص‏ها و استادان دانشگاه به کار رفت و امروزه به برگزیدگان علم و ادب و سیاست اطلاق مى ‏شود. معادل این واژه در فارسى «پایوران»، «برگزیدگان» و یا «نخبگان» است. البته «ماندارن‏ها» مفهوم خاصى در زبان فرانسه دارد که مورد نظر نویسنده بوده - چون این واژه گاه با مفهوم کنایه ‏آمیز نظیر «گل سرسبد»، کاربرد دارد. نظر نویسنده نیز بیشتر جنبه طنز و انتقاد است. این واژه به روشنفکران سرگردان فرانسوى پس از جنگ جهانى دوم اشاره مى‏ کند؛ کسانى که هنوز راه خویش را پیدا نکرده ‏اند و هنوز نمى‏ دانند به درستى خواهان چه هستند.
رمان دو جلدى «ماندارن‏ها» که مى‏ توان زندگی‏نامه‏ اى داستان‏وار از نویسنده دانست که راوىِ سرگذشت گروهى از روشنفکران و صاحب‏نظران سال‏هاى پس از جنگ جهانى دوم است. موضوع یا جانمایه اصلى و محورى این رمان، سرگشتگى و بلاتکلیفى نسل روشنفکر فرانسه است. نسلى که به آرمان‏هاى کمونیستى یکدیگر اعتماد و اطمینان ندارند. اعضاى تحریریه یک روزنامه چپ‏گرا بر سرِ علنى کردن مخالفت خویش با روش‏هاى نوین استالین در شوروى، اختلاف نظر دارند.
انتقاد از شیوه تنبیهى استالین در پى برپایى اردوگاههاى کار اجبارى در نظر بسیارى از چپ‏روان فرانسه به معناى همدستى و پیروى از سیاست‏هاى چپ‏ ستیز آمریکاست.