الوار برای تابوت ها

جنايت، معما، هيجان، آدم‌هاي سفيد و سياه و خاكستري، و ظرافت در حل معما عناصر اصلي داستاني پليسي هستند كه كلود راگون به همه اين‌ها در ساخت و پرداخت رمان جنائي خود چشم داشته است. داستان او از همان ابتدا با معما آغاز و گره اين معما هرچه پيش‌تر مي‌رود، كورتر مي‌شود. صحنه‌پردازي و شخصيت‌پردازي راگون بسيار استادانه است. رمز و راز حاكم بر داستان خواننده را چنان مجذوب مي‌كند كه گوئي در حال تماشاي فيلمي است معمائي از كاراگاه پوآرو با آن سلول‌هاي خاكستري مغزش يا از شرلوك هولمز با آن دقت اعجاب‌انگيزش در ديدن جزئيات. به دليل چنين ويژگي‌هايي است كه الوار براي تابوت‌ها، در سال 2010، عنوان بهترين رمان پليسي در كشور فرانسه را از آن خود كرد و راگون موفق شد جايزه َQuai des Orfever را به دست آورد.

از متن کتاب:
«کانتن عصبی بود و برای ادامه بازجویی توان کافی نداشت؛ پس، لباس پوشید و بیرون رفت تا ذهنش کمی باز شود. راهی را پیش گرفت که برایش آشنا بود. سرمای سوزانی بود و باد منجمدکننده‌یی به صورتش می‌خورد. کانتن همه کسانی را که می‌توانستند قاتل باشند، در ذهنش مجسم کرد: گوئارداک، پترود، احمد، خانم وردو و داوید و پی‌یر واسر. متوجه شد که هرچه پیش‌تر می‌رود، مظنون‌ها هم بیشتر می‌شوند. مقتول آن‌قدر در کارخانه تنش ایجاد کرده بود که نمی‌شد جلوی خشونت را گرفت؛ ولی کی این کار را کرده بود؟ کی هم‌دست کی بود؟ چه کسی و چرا؟ آسمان گرفته و تاریک بود و برفی ریز که بر سطح زمین نشسته بود با باد به هوا می‌رفت. کانتن راه برگشت به کارخانه را پیش گرفت تا بازجوئی‌ها را ادامه دهد...».