به سرخی آتش به طعم دود

49 صفحه

این دفتر شامل 21 شعر میباشد از سیاوش کسرایی است که با نام مستعار شبان بزرگ امید به چاپ رسیده است.

دفتری از سروده های نوپردازانه که در دست دارید، از نمونه های شیوا و دلنشین شعر متعهد و انقلابی فارسی است. این شعر نوپردازانه از دو سرچشمه زلال مایه گرفته است: از سرچشمه ادب کلاسیک ایران با آنهمه دستاوردهای اعجاب انگیزش از جهت لفظ و معنی، شکل و مضمون و نیز از سرچشمه ادب جهانی که ایرانیان به ویژه طی سده بیستم نسبت بدان آشنایی فراوان یافته و در تاثیر آن، در سنن شعر فارسی، دگرگونی های بسیار پدید آورده اند.

از شعر له له و تنفس:
خوابم نمی برد
گوشم فرودگاه صداهای بی صداست
باور نمی کنی اما
من پچ پچ غمین تصاویر عشق را
محبوس و چهار میخ به دیوار سالها
پیوسته باز می شنوم در درون شب
من رویش گیاه و رشد نهالان
پرواز ابرها، تولد باران
تخمیرهای ساکت و جادویی زمین
من نبض خلق را
از راه گوش می شنوم آری
همواره من تنفس دریای زنده را
تشخیص می دهم...