کتاب آیدا در آینه

با توجه به وضعیت مالکیت حقوقی این اثر، امکان دانلود آن وجود ندارد. اگر در این باره اطلاعاتی دارید یا در مورد این اثر محق هستید، با ما تماس بگیرید.

تغییر تصویر

امتیاز دهید

5 / 4.6

با 1047 رای

نویسنده:

احمد شاملو

مترجم:

کتایون حسین زاده

امتیاز دهید

5 / 4.6

با 1047 رای

شامل 13 شعر

شاملو در ۱۴ فروردین ۱۳۴۱ با آیدا سرکیسیان ( ریتا آتانث سرکیسیان) آشنا می‌شود . این آشنایی تأثیر بسیاری بر زندگی او دارد و نقطهٔ عطفی در زندگی او محسوب می‌شود . در این سال‌ها شاملو در توفق کامل آفرینش هنری به سر می‌برد و تحت تأثیر این آشنایی شعرهای مجموعهٔ آیدا : درخت و خنجر و خاطره ! و آیدا در آینه را می‌سراید . او دربارهٔ اثر آیدا در زندگی خود به مجله فردوسی گفت : «هر چه می‌نویسم برای اوست و به خاطر او ... من با آیدا آن انسانی را که هرگز در زندگی خود پیدا نکرده ‌بودم پیدا کردم» . آیدا و شاملو در فروردین ۱۳۴۳ ازدواج می‌کنند و شش ماه در ده شیرگاه (مازندران) اقامت می‌گزینند و از آن پس شاملو تا آخر عمر در کنار او زندگی می‌کند . شاملو در همین سال دو مجموعه شعر به نام‌های آیدا در آینه و لحظه‌ها و همیشه را منتشر می‌کند و سال بعد نیز مجموعه‌ای به نام آیدا : درخت و خنجر و خاطره ! منتشر می‌شود و در سال ۱۳۴۵ برای سومین بار تحقیق و گردآوری کتاب کوچه را آغاز می‌کند و برنامهٔ قصه‌های مادربزرگ را برای بخش برنامه‌های کودک تلویزیون ملی ایران تهیه می‌کند . آیدا شاملو در برخی کارهای احمد شاملو مانند دفتر کتاب کوچه با او همکاری داشت و سرپرست این مجموعه بعد از اوست.

تگ:

آیدا آیدا شاملو اشعار اجتماعی اشعار عاشقانه شعر اجتماعی شعر سپید شعر عاشقانه

بیشتر

ذخیره

اطلاعات نسخه الکترونیکی

گزارش تخلف

آپلود شده توسط:

Reza

1386/07/18

کتاب‌های مرتبط

خم شده روی خود

0 امتیاز

از 0 رای

مجنون و لیلی

4.4 امتیاز

از 39 رای

خلاصه ویس و رامین

3.9 امتیاز

از 7 رای

خمسه امیرخسرو دهلوی

3.8 امتیاز

از 9 رای

عاشقانه ها

3.3 امتیاز

از 3 رای

غزلهای سعدی

4 امتیاز

از 6 رای

برای درج دیدگاه لطفاً به حساب کاربری خود وارد شوید.

:-)
متشکرم8-)
نیما ، زیبا مثل همیشه:x

در به در تر از باد زیستم
در سرزمینی که گیاهی از آن نمیروید.
ای تیز خرامان!
لنگیِ پایِ من
از ناهمواریِ راهِ شما بود.
نام و یاد شاملو گرامی باد.

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای میخواند,رویاهایش را آسمان پرستاره نادیده میگیردوهرقطره برفی به اشکی نریخته میماند(اینووقتی به کسی که دوستش داشتم میگفتم دلتنگشم برام میخوند)