خاطرات صبحی درباره بابیگری و بهائیگری

تاریخ معاصر ایران ناگفته‌های بسیاری دارد؛ از جمله ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران نقش مخرب و خائنانه‌ی فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت است. نقشی که این فرقه‌ی سیاسی در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در ایران داشته است تاکنون مورد بررسی و پژوهش دقیق قرار نگرفته است. علی رغم مظلوم‌نماهایی که این تشکل حزبی داشته و دارد در مقاطع حساس تاریخ ایران ضربه‌های کاری بر پیکر ایران و مردم آن زده‌اند. نقش آنها در کشف حجاب، ترویج فحشا و منکرات، غارت میراث فرهنگی و باستانی ایران، قاچاق کتب خطی قدیمی، انتقال ثروت هنگفت از ایران به خارج و تصرف زمین‌های حاصل‌خیز در نواحی مختلف، بخشی از فعالیت‌های خائنانه‌ی ایشان است که متاسفانه در عرصه‌ی پژوهش و تحقیق توجه چندانی به آن نمی‌شود تا ابعاد و عمق کینه و عناد ایشان با ایران و ایرانی و اسلام و تشیع آشکار گردد. علاوه، آنکه این فرقه همواره به عنوان ستون پنجم بیگانگان اعم از روسی، انگلیسی، اسرائیلی و آمریکایی، حافظ و تامین کننده‌ی منافع قدرت‌های خارجی در ایران بوده است.
برای پی بردن به چهره‌ی واقعی این فرقه‌ی سیاسی ضاله بهترین منابع، نوشته‌های خود بهائیانی است که از ماهیت آن آگاه شده و مسلمان شده و خاطرات خود را به‌رشته‌ی تحریر درآورده‌اند؛ خاطرات مبلغان برجسته بهائیت همچون صبحی، آواره و دیگران از آن جمله هستند.
بر اساس رسالت مرکز اسناد انقلاب اسلامی انتشار خاطرات و اسناد صبحی، نویسنده نامی ایران که مدتها از مبلغان برجسته‌ی بهائی و علاوه بر آن محرم اسرار عبدالبهاء عباس افندی، از رهبران بهائی، بوده در دستور کار انتشار قرار گرفت. این مجموعه که شامل دو جلد از آثار صبحی در مورد بهائیت است (خاطرات زندگی صبحی و پیام پدر) که در سال‌های قبل از انقلاب توسط استاد سیدهادی خسروشاهی، از فعالان عرصه‌ی فکری و فرهنگی نهضت اسلامی، در چند نوبت چاپ و منتشر گردیده بود. با توجه به تحرکات اخیر این فرقه‌ی ضاله در داخل و خارج از کشور، انتشار این خاطرات ضروری می‌نمود؛ ضمن آنکه نگارنده‌ی آن هیچ خصومت و عناد شخصی با بهائیان نداشته و تلاش نموده انصاف را رعایت نماید.