آبشوران

کتاب آبشوران ، علی اشرف درویشان ، موضوع انشاء این حقیر در یکی از روزهای سرد زمستان سال 1365 در کلاس درس ادبیات سوم ریاضی با موضوع « کتابی که خوانده اید» بود .
انشاء با این گفتار شروع می شد :
باران به شدت می بارید ، ابرهای سیاه سراسر آسمان را فراگرفته بود، تو گویی زمستان آمده بود تا تمام باران هایش را در آن روز بر سر شهر ببارد.....اتوبوس ما با ابنوهی از مسافران که بر سرو کول هم سوار شده بودند در حرکت بود و مسافرین منتظر در ایستگاهای بعدی با چشمانی خسته و اندهبار و خشمگین به اتوبوس ما که دیگر جای برای سوار شدن نداشت نگاه میکردنند ........................
و در انتها معرفی کتاب و قرائت بخش های زیبایی از قصه اول کتاب « آشورا جای مردن سگ های پیر بود، جای عشق بازی مرغابی ها ، جای پرت کردن بچه گربه هایی که خواب را به مردم حرام کرده بودند ...آشورا با بوی مستراح هایش ما را در آغوش خود جای می داد ... »به پایان رسید .
یادش بخیر....آرمانخواهی هم مثل جوانی ، بهاری بود و بگذشت .

عالی بود. تصویری عریان و بسیار خوب از فقر، جهل و بی عدالتی

بسیار عالی و متشکرم

درویشیان همسشه و همیشه عالیه.توی هر داستان عالیه و اوجش توی سال های ابری.واقعا اید به همچین نویسنده هایی امتیازات زیادی تعلق بگیره8-)

خيلي عالي بود

ایشان از بزرگترن رئالیستهای قبل انقلاب هستند.

من از کودکی آثار استاد را می خواندم و عاشق قلم ساده و بی پیرایه ایشلان بودم

درويشيان با توجه به خاستگاه طبقاتي اش نويسنده اي چپگراست. آثار او نمايش عريان فقر و تنگدستي ملتي است كه در دايره ي جهل و استثمار تباه شده است. ساده گي و بي پيرايگي نوشته هاي او ارتباط عميقي با توده هاي فرودست ايجاد مي كند. دردها و رنج ها و هراس هاي مشتركي كه هر كدام از ما- كه متعلق به اين طبقه ايم- از ديرباز در خوداگاه و ناخوداگاه خود حمل مي كنيم، همه و همه بسان آيينه اي در آثار درويشيان متجلي است. اين نويسنده ي كوشا و متعهد به مرام انسانيت را پاس مي داريم.