لولیتای ایرانی

لولیتای ایرانی جسارت هنر عکاسی است در زاوی هی دوربین دختری که سرنوشت بیستُ دو زن را در نگاتیو شعر ظاهر می کند. کیمیای روان گذشت این دختر نوجوان ترکیبی است از کنجکاوی و آرزو: جستجویی در گستره ی تکامل شخصیت در کشش، کنش و واکنش جنسیت تا "سرانجام" ورهائی در همجنسیت نخستین.
واثقی در تلاشی هرگزتمام یناپذیر "سرانجامِ" لولیتا را مقابل "سرنوشتِ "دیگر زنان
ایرانی قرارمی دهد: در انتهای این سفر متلاطم و احساست وتمایلات گاه ناگزیر، گاه زودگذر لولیتا بکارت خود را به زنی، که شیفت هی جان و تنِ لولیتااست، هدی همی کند و از دیگر سرنوشت های خام جد امی شود