خطر شعر

.
نویسنده در «سرنوشت» این اثر، آنرا اینگونه تشریح میکند: خطر شعر متنی است که با تارهای شعر، پود میشود، طرح میدهد. خطر شعر زبان و شیوه «علم ادبیات» و «ادبیات علمی» را مخدوش میکند: شیوه ای از پیش تعریف شده یا تعریفی از ماضی باز آمده نیست که اینجا نوشتن کند. خطر شعر بی صبرانه به تاویل متوصل نمیشود، بلکه در شعر صبورانه انتظار میکشد، خود را به روی شعر میگشاید، شعر را در متن خود باز میکند، و دست آخر، شعر را، خودش را، و شعر گشوده در خودش را، باز میگذارد. پس با هر شعر، رفتاری میکند از جنس باز، از نوع گوش. خطر شعر در سه زبان باز میکند. در اینجا هر زبانی به دنبال گشایشهای خودش خطر میکند: هیچ زبانی در پی ترجمان آن متن دیگر نیست، سه متنی که از هم مستقل اند و در خودشان تجربه باز شدن را بازی میکنند. خطر شعر سه بار نویشته میشود، سه متنی که تنها شباهتشان در شبیه نابودنشان خلاصه میشود. و جمله گی پایاپای پایه های ادبیاتی است که میآید. پس این سه گانه بیگانه خطر شود که خطر کند که به خطر بیاندازد.

پرهام شهرجردی، نویسنده، منتقد هنری، نظریه پرداز ادبی و سردبیر سایت مجله‌ی شعر است. او که فارغ‌التحصیل ادبیات مدرن‌ فرانسه است تحقیق دانشگاهی‌ اش را به نظریه‌پردازی ادبی از خلال آثار موریس بلانشو و رولان بارت اختصاص داده است. وی از سال 1382 وبگاه «مجله‌ شعر» را بنیان گذاشت که به نشر و بررسی ادبیات پیشروی ایران می‌پردازد. شهرجردی عضو شورای ریاست «فضای موریس بلانشو» است که به وسیله‌ی او و دیگر متخصصان آثار بلانشو همچون ژان لوک نانسی، کریستف بیدان و.. تشکیل شده است. این گروه تحقیقات مختلفی را درباره‌ی آثار بلانشو و هم عصرانش مثل ژرژ باتای، ژاک دریدا و آنتونن آرتو انجام می دهد. کتاب «جنون روز» موریس بلانشو به همراه مقدمه‌ای بر آثار بلانشو، توسط پرهام شهرجردی به زبان فارسی منتشر شده است.