اولین بوسه ات، طعم بوسۀ خداحافظی را می داد

15 شعر نیمایی

سالها به خواندن و سرودن اشعاری که در قالب نیمایی یا سپید سروده می شد ، میل و رغبت چندانی نشان نمی دادم، اما با گذر زمان دانستم که تمام حرف دل را با غزل نمی توان زد و هر از چند گاهی دلتنگی هایم را خوب با ید، تنها در قالب سپید و نیمایی می توانم روی کاغذ بیاورم. این پانزده شعر بخش کوچکی از دل نوشته های شبـــانه ی من است...همین کلمات است که مونس دلتنگی من می شود. همین کلمات است که شادی روزهای وصال را دو چندان می کنند و همین کلمات است که شبهای هجران را به کنار من نشسته است.