روش زیبا یا درست نوشتن برای استفاده دانش آموزان دبیرستانها

از مقدمه کتاب:
در سالهای ۱۳۱۶ و ۱۷ و ۱۸ و ۱۹ خورشیدی که جناب آقای محسن حداد رئیس دبیرستان دارالفنون، عهده دار معاونت و ریاست دبیرستانهای علمیه بازرگانی و البرز بودند، اینجانب نیز در خدمت ایشان در دبیرستانهای مذکور افتخار تدریس را داشتم و از جمله درسهائیکه میگفتم درس املاء (دیکته) بود و روشی را که در پیش گرفته بودم چنین بود که برای هر نوبت موضوع تازه را در نظر گرفته و باندازه یک دیکته آن را شرح و بسط داده و در ساعت مقرر برای دانش آموزان می خواندم تا از خارج بنویسد. تجربه معلوم می داشت که عموم دانش آموزان برای نوشتن این نوع از دیکته آماده تر بودند و بدون آنکه آثار انزجار از چهره ایشان مشهود گردد، با اهتز از تمام در نوشتن آن اهتمام داشتند. این طریقه از چند لحاظ برای دانش آموزان ایجاد رغبت می نمود. یکی تازگی مطلب که بطور کلی بیان هر موضوع تازه توجه مخاطب را جلب کرده و او را برای اصغای آن مهیا می نماید، دیگر آنکه لغات مشکلی که در ضمن این طرز املا، بکار برده می شود، بیشتر از مردم بدان تکلم نموده و بگوشها آشنا می آید. بعلاوه چون با عبارات ساده ذکر می شود در نتیجه از دشواری آن کاسته و حکم سهل و ممتنع را پیدا می نماید و دانش آموز بدون آنکه دشواری لغت او را خسته خاطر و ملول گرداند، در طی نوشتن عبارات آسان آنرا فرا می گیرد...