خلاصه کتاب چگونه یاد می گیریم

حقیقتی شگفت‌انگیز درباره این‌که یادگیری چه زمانی، در کجا و به چه دلیل رخ می‌دهد

خلاصه کتاب «چگونه یاد می‌گیریم» (How We Learn) برآیند اثر «بندیکت کری» (Benedict Carey) روزنامه‌نگار و نویسنده علمی آمریکایی است که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد؛ اثری که خیلی زود به یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین کتاب‌ها در حوزه علوم شناختی و یادگیری تبدیل شد.
در این کتاب، کری با زبانی روان و جذاب توضیح می‌دهد که یادگیری واقعاً چگونه در مغز ما اتفاق می‌افتد. او برخلاف تصور رایج، نشان می‌دهد بسیاری از روش‌های سنتی مطالعه مثل حفظ‌کردن‌های سنگین، ساعت‌های طولانی نشستن پشت میز یا مرور مکرر همیشه موثرترین راه‌ها نیستند. بر اساس یافته‌های علمی جدید، عواملی مثل خواب، فراموشی، تغییر مکان مطالعه، فاصله‌گذاری بین جلسات یادگیری و حتی حواس‌پرتی‌های کنترل‌شده، می‌توانند قدرت یادگیری ما را چند برابر کنند. کتاب پر از مثال‌های واقعی، آزمایش‌های علمی و داستان‌های جذاب است؛ از دانش‌آموزانی که با تغییر سبک مطالعه، نتایجشان دگرگون شد تا پژوهشگرانی که سازوکار حافظه و مغز را از زوایای تازه بررسی کرده‌اند.

بخشی از کتاب چگونه یاد می‌گیریم:
«علمِ یادگیری، در اساس مطالعه‌ای است درباره ماهیچه ذهنی‌ای که کار را انجام می‌دهد، یعنی مغز زنده و این‌که چگونه سیلِ مداومِ تصاویر، صداها و بوهای روزمره را مدیریت می‌کند. این‌که مغز اساساً می‌تواند چنین کاری انجام دهد، خودِ معجزه است. و این‌که این کار را دائماً و بدون توقف انجام می‌دهد، چیزی فراتر از شگفت‌انگیز است. به موج‌های اطلاعات فکر کنید که در هر لحظه بیداری به سمت ما هجوم می‌آورند: صدای سوت کتری، حرکت کوتاه در راهرو، تیرکشیدن کمر، بوی دود. بعد لایه معمولیِ چندوظیفه‌گی را هم اضافه کنید؛ مثلاً هم‌زمان با پخت‌وپز مراقب کودک خردسال بودن، گه‌گاه پاسخ دادن به ایمیل‌های کاری، و در همین میان برداشتن گوشی برای صحبت با دوستی قدیمی. دیوانه‌کننده است. ماشینی که بتواند همه این‌ها را در آنِ واحد انجام دهد، چیزی بیش از «پیچیده» است؛ یک دیگِ جوشانِ فعالیت است. مغز مثل کندوی عصبانیِ زنبور می‌جوشد و کار می‌کند.
به چند عدد توجه کنید. مغز انسانِ متوسط حدود ۱۰۰ میلیارد نورون دارد، سلول‌هایی که ماده خاکستری مغز را می‌سازند. بسیاری از این سلول‌ها به هزاران نورون دیگر متصل‌اند و جهانی از شبکه‌های درهم‌تنیده را شکل می‌دهند که بی‌وقفه و در سکوت، با طوفانی الکتریکی ارتباط برقرار می‌کنند. قدرت ذخیره‌سازی آن‌ها، به زبان دیجیتال، معادل یک میلیون گیگابایت است؛ یعنی به اندازه سه‌میلیون برنامه تلویزیونی.
این ماشین زیستی حتی در حالت «استراحت» هم با نغمه‌ای آرام کار می‌کند؛ در حالی‌که به گنجشک‌خوری نگاه می‌کنیم یا غرق خیال‌پردازی ساحلی شده‌ایم، مغز تقریباً ۹۰ درصد انرژی‌ای را مصرف می‌کند که هنگام حلّ جدول مصرف می‌کند. بخش‌هایی از مغز در خواب هم به‌شدت فعال‌اند.»