یکی بود و یکی نبود

مجموعه ی داستان" یکی بود یکی نبود" به عنوان آغازگر راه نوین داستان نویسی در ایران شناخته شده و جمالزاده به دلیل پیوند قوی اش با ادب گذشته فارسی از ادبیات داستانی فرنگ نیز بهره برده است. او در اغلب داستان هایش از مثل ها و تشبیه های ساده و زیبا برای زینت نثر خود استفاده می نمود و سعی داشت که آن تشبیه ها صرفاً یک تشبیه نباشد بلکه با فضای داستان نیز همخوانی داشته باشد و البته در برخی موراد بر جنبه ی طنز داستان نیز بیافزاید.
برخی از آثار او عبارتند از:
«دارالمجانین»، «سرگذشت عمو حسینعلی» در سال ۱۳۲۱ (۱۹۴۲)
«سروته یک کرباس» ۱۳۲۳ (۱۹۴۴)
«قلتشن دیوان» ۱۳۲۵ (۱۹۴۶)
«صحرای محشر»
«هزار پیشه» ۱۳۲۶ (۱۹۴۷)
«معصومه شیرازی» ۱۳۳۳ (۱۹۵۴)
«تلخ و شیرین» ۱۳۳۴ (۱۹۵۵)
«شاهکار»۱۳۳۷ (۱۹۵۸)
«کهنه و نو»
« قصه قصه‌ها»
«قصه‌های کوتاه قنبرعلی» ۱۳۳۸ (۱۹۵۹)
« هفت کشور»
«غیر از خدا هیچکس نبود» ۱۳۴۰ (۱۹۶۱)
«شورآباد» ۱۳۴۱ (۱۹۶۲)
«خاک و آدم »
«صندوقچه اسرار» ۱۳۴۲ (۱۹۶۳)
«آسمان و ریسمان» ۱۳۴۳ (۱۹۶۴)
«مرکب محو» ۱۳۴۴ (۱۹۶۵)،«قصه‌های کوتاه برای بچه‌های ریشدار» ۱۳۵۲ (۱۹۷۳)
«قصه ما به سر رسید» ۱۳۵۷ (۱۹۷۸)
منبع : ویکیپدیا