خلاصه کتاب آدم خواری

روایتی از طبیعت به همان شکل واقعی‌اش

خلاصه کتاب «آدم‌خواری» (Cannibalism) نمای کلی اثر «بیل شات» (Bill Schutt)، جانورشناس و نویسنده‌ی آمریکایی است که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و یکی از شگفت‌انگیزترین و بحث‌برانگیزترین کتاب‌های علمی دهه‌ی اخیر به شمار می‌آید.
بیل شات، استاد زیست‌شناسی در کالج اَدلْفی و پژوهشگر موزه‌ی تاریخ طبیعی آمریکا، در این کتاب جسورانه سراغ موضوعی می‌رود که قرن‌ها ذهن بشر را ترسانده و مجذوب خود کرده است: آدم‌خواری. اما او برخلاف تصور رایج، با نگاهی علمی، تاریخی و فرهنگی، این پدیده را از زوایای گوناگون بررسی می‌کند؛ از حشرات و ماهی‌ها گرفته تا پستانداران و حتی انسان. شات نشان می‌دهد که خوردن هم‌نوع در طبیعت نه پدیده‌ای نادر، بلکه گاه ضرورتی تکاملی است؛ راهی برای بقا، کنترل جمعیت یا تامین مواد غذایی کمیاب. سپس نگاهش را به تاریخ بشر می‌دوزد و رد آدم‌خواری را در آیین‌ها، جنگ‌ها، قحطی‌ها و حتی باورهای مذهبی دنبال می‌کند.

بخشی از متن کتاب آدم‌خواری:
«بسیاری از بی‌مهرگان، همنوعان خود را به عنوان موجودی جداگانه تشخیص نمی‌دهند و آن‌ها را صرفاً منبعی از غذا می‌بینند. به همین دلیل، مقدار قابل‌توجهی از رفتارهای آدم‌خواری در میان این گروه‌ها دیده می‌شود؛ از جمله نرم‌تنان (مثل صدف‌ها)، حشرات و عنکبوتیان (عنکبوت‌ها و عقرب‌ها). هزاران گونه‌ی آبزی بی‌مهره مانند صدف‌ها و مرجان‌ها تخم‌ها و لاروهای ریز و شناور در آب تولید می‌کنند، و همین تخم‌ها و لاروها معمولاً بخش بزرگی از غذای بزرگ‌سالان همان گونه را تشکیل می‌دهند. از آن‌جا که این تخم‌ها اغلب به همان گونه‌ای تعلق دارند که آن‌ها را می‌بلعد، این رفتار به‌صورت تعریف‌شده نوعی آدم‌خواری تصادفی به حساب می‌آید.
اگرچه هزاران گونه، هم تخم‌های بارور و هم نابارور خود را می‌خورند، اما این رفتار باعث پیدایش نوع خاصی از «غذای بچه‌ها» شده است. برخی از گونه‌های عنکبوت‌ها، کفشدوزک‌ها و حلزون‌ها تخم‌هایی تولید می‌کنند که تنها هدفشان خورده شدن است. این تخم‌ها که به آن‌ها «تخم‌های تغذیه‌ای» گفته می‌شود، فقط برای تغذیه‌ی نوزادان گذاشته می‌شوند و معمولاً تعدادشان از تخم‌های بارور بیشتر است.
برای نمونه، در یک مطالعه‌ی مشاهده‌ای بر روی حلزون سنگی (Thais emarginata) مشخص شد که این گونه معمولاً حدود ۵۰۰ تخم در یک بار تخم‌گذاری تولید می‌کند، اما تنها ۱۶ نوزاد از آن‌ها سر از تخم درمی‌آورند چون بقیه، غذای همان نوزادهای زنده شده‌اند. رفتار مشابهی در عنکبوت سیاه‌باف (Amaurobius ferox) دیده می‌شود. یک روز پس از آن‌که بچه‌عنکبوت‌ها از تخم بیرون می‌آیند، مادر تخم‌های تغذیه‌ای جدیدی می‌گذارد تا خوراک نوزادان گرسنه‌اش شود.»