خلاصه کتاب چرندیاتی درباره رهبری

اصلاح محیط‌های کاری و مسیرهای شغلی با نگاهی واقع‌بینانه

خلاصه کتاب «چرندیاتی درباره رهبری» (Leadership BS) عصاره اثر «جفری فِفر» (Jeffrey Pfeffer)، استاد برجسته و نویسنده آمریکایی در حوزه رفتار سازمانی است که در سال ۲۰۱۵ منتشر و به‌سرعت به یکی از آثار بحث‌برانگیز در زمینه رهبری و مدیریت تبدیل شد. ففر که استاد دانشگاه استنفورد است، در این اثر با نگاهی تیزبین و انتقادی، به سراغ واقعیت‌های پنهان پشت صنعت آموزش رهبری می‌رود.
او معتقد است که بسیاری از آموزه‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی درباره رهبری، تصویری آرمانی و غیرواقعی از رهبران ارائه می‌دهند؛ در حالی‌که در دنیای واقعی، قدرت، جاه‌طلبی، و سیاست‌ورزی نقش بسیار پررنگ‌تری دارند. ففر با استناد به پژوهش‌های علمی و نمونه‌های واقعی از شرکت‌ها و مدیران بزرگ، نشان می‌دهد که فاصله زیادی بین آنچه در کلاس‌های رهبری تدریس می‌شود و آنچه در عمل اتفاق می‌افتد وجود دارد.

بخشی از کتاب چرندیاتی درباره رهبری:
«چرا الهام‌بخشی و داستان‌های انگیزشی مشکل‌سازند و هیچ چیز را حل نمی‌کنند؟
ماه مه سال ۲۰۱۳ است، و من در شام پایانی یک برنامه‌ی اجرایی در بارسلونا، اسپانیا حضور دارم. مانند سایر برنامه‌های مشابه، من در این دوره نیز درباره‌ی «قدرت در سازمان‌ها» تدریس کرده‌ام، یعنی درباره‌ی تسلط بر پویایی‌های سازمانی. متاسفانه موضوع قدرت همچنان همان‌گونه باقی مانده است که بیش از سی سال پیش، استاد مدرسه‌ی کسب‌وکار هاروارد، «روزابت ماس کانتر»، توصیف کرده بود: آخرین راز کثیف سازمان‌ها، چیزی که افراد مودب درباره‌اش صحبت نمی‌کنند، چه برسد به اینکه آن را به مدیران اجرایی آموزش دهند.
رویکرد من، که واقعیت سازمانی را همان‌طور که هست توصیف می‌کند نه آن‌گونه که آرزو داریم باشد، می‌تواند برای برخی چالش‌برانگیز باشد. مجله‌ی Publishers Weekly در نقد کتابی که درباره‌ی قدرت نوشته بودم (و توصیفش در مورد کلاس‌های من هم صدق می‌کند) گفت:
«این کتاب تحلیل واقع‌گرایانه‌ای از رفتار انسانی ارائه می‌دهد که شاید برای همه خوشایند نباشد، اما صداقتش و رک‌گویی‌اش تازگی دارد و جذاب است.»
یکی از شرکت‌کنندگان، که در طول شام کمی بیش از حد نوشیده بود، به میزم آمد. وقتی بازدارندگی‌اش از بین رفت، شروع کرد به انتقاد از مطالبی که آموزش داده بودم یا بهتر بگویم، از چیزهایی که به گفته‌ی او آموزش نداده بودم. او گفت: «من می‌خواستم الهام بگیرم.»
پاسخ دادم: «البته، درک می‌کنم که شما یاد گرفتید تحقیقات و نظریه‌های مربوط به واقعیت‌های سازمانی چه می‌گویند و چطور باید در آن‌ها حرکت کرد، اما به این برنامه آمده‌اید تا الهام بگیرید. وظیفه‌ی معلمان الهام‌بخشی به دانشجویان‌شان نیست. اگر دنبال الهام هستید، به تئاتر بروید، موسیقی گوش کنید، به موزه‌ی هنر بروید یا کتاب‌های فلسفی و مذهبی بخوانید. من یک دانشمند علوم اجتماعی‌ام، نه یک واعظ مذهبی.»