خلاصه کتاب در محاصره خودشیفته ها

چگونه افراد سمی را به‌درستی بشناسیم، از آن‌ها دوری کنیم و (بی‌آنکه سلامت روان‌مان را از دست بدهیم) در برابرشان از خود دفاع کنیم

خلاصه کتاب «در محاصره خودشیفته‌ها» (Surrounded by Idiots) جان اثر «توماس اریکسون» (Thomas Erikson)، نویسنده و کارشناس رفتار سوئدی است که در ژوئن ۲۰۲۲ منتشر شده است. در این کتاب اریکسون به بررسی و توضیح شخصیت افراد نارسیسیستیک یا خودشیفته می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه می‌توان این نوع افراد را در زندگی روزمره تشخیص داد، از تاثیرات‌شان اجتناب کرد یا حداقل خود را در مواجهه با آنها محافظت نمود. اریکسون ابزارهایی عملی ارائه می‌دهد؛ مثلا استفاده از مدل رفتاری چهار رنگه (DISC)، تا کمک کند درک بهتری از رفتارهای نارسیسیستی پیدا کنیم، مرزها را بشناسیم و با خودآگاهی از خود مراقبت کنیم.
کتاب علاوه بر تمرکز بر افراد نارسیسیستیک خاص، اشاره می‌کند که رفتارهای نارسیسیستی چقدر در جامعه مدرن—به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی—در حال گسترش‌اند و همه ما ممکن است در تعامل با چنین افرادی آسیب ببینیم.

بخشی از کتاب در محاصره خودشیفته‌ها:
خودشیفتگی، درست مانند روان‌پریشی، همیشه وجود داشته است. این ویژگی بخشی از گونه‌ی انسان خردمند (Homo sapiens) است. همان‌طور که بعضی‌ها آدم‌های پر سر و صدا هستند و بعضی‌ها آرام، بعضی‌ها سحرخیز و بعضی شب‌زنده‌دار، یا عده‌ای طرفدار گربه و عده‌ای طرفدار سگ‌اند، خودشیفته‌ها هم وجود دارند.
تکامل پدیده‌ی خودشیفتگی را پدید آورده است و احتمالاً زیاد منطقی نیست که از خود بپرسیم "چرا". شاید این فقط یک شوخی بی‌رحمانه‌ی آفریننده در آغاز زمان بوده است:
«ببینید! یک چالش جالب برایشان درست می‌کنم. چرا یک اسب تروای انسانی برایشان نفرستم؟»
چرا که نه؟ در طول تاریخ، انسان‌ها با مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از مشکلات و آشفتگی‌ها دست و پنجه نرم کرده‌اند، و خودشیفتگی فقط یک نمونه از آن‌هاست.
نکته‌ای که باید در مورد خودشیفتگی به خاطر داشته باشید این است که یک بیماری نیست؛ در واقع به معنای دقیق، جزو اختلالات سلامت روان محسوب نمی‌شود. نه می‌توان آن را با دارو درمان کرد و نه یاد گرفت که چطور با آن کنار آمد. خودشیفتگی یک اختلال شخصیتی است.
مهم است که این را بدانید تا از همان ابتدا هرگونه فکر و خیال درباره‌ی درمان یا «شفا یافتن» آن را کنار بگذارید. من به روش‌هایی که معمولاً امتحان می‌شوند اشاره خواهم کرد، اما حقیقت این است که خودشیفتگی به همان اندازه درمان‌ناپذیر است که کوررنگی یا آن بداقبالیِ عجیبی که باعث می‌شود بعضی‌ها از گوش دادن به موسیقی رولینگ استونز لذت ببرند.
به قول معروف: همینی که هست.»