مقدمه ای بر آرایش و پیرایش کتابهای کودکان

از پیشگفتار:
برای ما ملت - که از بد حادثه یکی از فرهنگی ترین و در نتیجه عمیق ترین ملل عالمیم، کتاب همیشه اهمیت، اعتبار، عزت و احترام خاص داشته است. گاه در حد قداست. ما به کتاب به عنوان چیزی که «نباید روی زمین بیفتد، نباید لگد شود»، «نباید پاره و کثیف شود»، «نباید مورد بی حرمتی قرار بگیرد»، «نباید کسی روی آن بنشیند»، «نباید این گوشه و آن گوشه انداخته شود» نگاه کرده‌ییم و می کنیم. اینجا، در این جزوه در باب دلائل فرهنگی، تاریخی و سیاسی این مساله ی بسیار اساسی و افتخار آفرین که خود یکی از علت های بقای فرهنگ ملی ماست سخنی نمی گویم؛ بل می خواهم بگویم این احترام عمیق و مقبول که ما بزرگسالان برای کتاب قائلیم، و حق است که قائل باشیم، باعث شده است که از ابتدای پیدایی و به بازار آمدن کتاب کودک در ایران این توهم برایمان پیش بیاید که کتاب کودک نیز باید همانقدر صدرنشین باشد، همانقدر برکنار از حوادث ایام بماند، و همانقدر محفوظ و محترم پاک و پاکیزه سالم و تا نخورده، که کتابهای ویژه ی بزرگسالان؛ و این البته درست نیست؛ مطلقاً درست نیست؛ مصیبت است، و یکی از اموری ست که قطعاً کودکان را از عشق ورزیدن به کتاب زیستن با کتاب بهره گیری از کتاب ایجاد ارتباط با کتاب، و طبیعتاً داد و ستد با فرهنگ مکتوب، جداً باز میدارد. کودک، نوع ارتباطی که با کتاب برقرار می کند، با نوع ارتباطی که بزرگسالان با کتاب برقرار می کنند، متفاوت است و باید باشد...