خلاصه کتاب ۱۰۰ میلیون سال تاریخ تغذیه

آنچه نیاکان ما می‌خوردند، چرا امروز مهم است

خلاصه کتاب «۱۰۰ میلیون سال تاریخ تغذیه» (۱۰۰Million Years Of Food) برگزیده اثری تامل‌برانگیز نوشته «استیون له» (Stephen Le)، انسان‌شناس کانادایی-آمریکایی ویتنامی‌تبار است که در سال ۲۰۱۶ توسط انتشارات HarperCollins منتشر شد. این کتاب نگاهی عمیق به تاریخ تغذیه انسان طی میلیون‌ها سال تکامل دارد و چالش‌های جالبی را درباره باورهای رایج تغذیه‌ای مطرح می‌کند.
له در این کتاب با ترکیبی از تحقیقات علمی، مطالعات انسان‌شناسی و تجربیات شخصی خود از سفر به کشورهای مختلف، استدلال می‌کند که رژیم‌های غذایی سنتی که طی قرن‌ها تکامل یافته‌اند، اغلب برای سلامتی بهتر از رژیم‌های غذایی مدرن هستند. او با بررسی شیوه‌های تغذیه‌ای از آفریقا تا آسیا و از اروپا تا آمریکا، نشان می‌دهد چگونه انسان‌ها در طول تاریخ با محیط زیست خود سازگار شده و چگونه جدایی از این الگوهای تکاملی می‌تواند به مشکلات سلامتی منجر شود.

بخشی از کتاب ۱۰۰ میلیون سال تاریخ تغذیه:
«تصور کنید در جنگل‌های بارانی آمازون هستید، جایی که قبایل بومی هنوز به شیوه‌ای مشابه با اجداد باستانی ما زندگی می‌کنند. آنها روزانه ساعت‌ها را صرف جمع‌آوری غذا می‌کنند، میوه‌های وحشی می‌چینند، حشرات می‌گیرند و گاهی شکار می‌کنند. این روش زندگی، که برای ما مدرن‌ها سخت و طاقت‌فرسا به نظر می‌رسد، در واقع انعکاسی از میلیون‌ها سال تکامل انسان است. بدن ما برای این نوع فعالیت و این الگوی تغذیه‌ای طراحی شده است. تحقیقات نشان می‌دهد که این جوامع، علی‌رغم دسترسی محدود به مراقبت‌های پزشکی مدرن، از بسیاری از بیماری‌های مزمن که جوامع صنعتی را تحت تاثیر قرار می‌دهند، مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و برخی انواع سرطان، رنج نمی‌برند.
اما وقتی به دنیای مدرن نگاه می‌کنیم، تصویر کاملاً متفاوتی می‌بینیم. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که در آن غذا فراوان و همیشه در دسترس است، اما پارادوکس اینجاست که سوءتغذیه - نه به معنای کمبود غذا، بلکه به معنای عدم تعادل در مواد مغذی- همه‌گیر شده است. ما بیشتر از هر زمان دیگری در تاریخ بشر می‌خوریم، اما کمتر حرکت می‌کنیم. ما غذاهایی می‌خوریم که اجداد ما هرگز نمی‌شناختند، غذاهایی که فرآوری شده، تصفیه شده و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بیشتر از آنچه به طور طبیعی می‌خواهیم، مصرف کنیم. این تغییر ناگهانی در رژیم غذایی ما، که طی چند نسل اخیر رخ داده، با افزایش چشمگیر بیماری‌های مزمن همراه بوده است. شاید وقت آن رسیده که به گذشته نگاه کنیم تا راهی برای پیش رفتن پیدا کنیم.»