خلاصه کتاب ارقام پنهان

زنان ریاضی‌دان سیاهپوستی که به پیروزی در رقابت فضایی، کمک کردند

خلاصه کتاب «ارقام پنهان» (Hidden Figures) گزارشی‌ست کوتاه از کتابی که توسط مارگوت لی شترلی (Margot Lee Shetterly)، نویسنده و پژوهشگر آمریکایی نوشته شده و در سال ۲۰۱۶ منتشر شده است.
این کتاب، داستان واقعی گروهی از زنان ریاضی‌دان آفریقایی-آمریکایی را روایت می‌کند که در دوران جنگ جهانی دوم و سال‌های پس از آن، در مرکز تحقیقات لنگلی ناسا (آن زمان NACA) به عنوان «کامپیوترهای انسانی» کار می‌کردند. شترلی با تمرکز ویژه بر چهار زن - کاترین جانسون، دوروتی وان، مری جکسون و کریستین دردن - نشان می‌دهد که چگونه این زنان با وجود تبعیض نژادی و جنسیتی، با محاسبات دقیق ریاضی خود نقشی اساسی در موفقیت برنامه‌های فضایی آمریکا از جمله پرتاب آلن شپرد به فضا و ماموریت مداری جان گلن داشتند. کتاب با ترکیبی از زندگینامه‌نویسی، تاریخ علم، و روایت اجتماعی، نه تنها دستاوردهای علمی این زنان را مستند می‌کند، بلکه تصویری از مبارزه آنها برای عدالت و برابری در دوران جنبش حقوق مدنی آمریکا ارائه می‌دهد. "Hidden Figures" در سال ۲۰۱۶ به فیلمی پرفروش و نامزد جایزه اسکار تبدیل شد و توجه عمومی را به سهم فراموش‌شده این زنان پیشگام در تاریخ علم و فناوری آمریکا جلب کرد.

بخشی از کتاب ارقام پنهان:
«هوای آخر تابستان در لنگلی سنگین و مرطوب بود، اما کاترین جانسون توجهی به گرما نداشت. او در حالی که مدادش را روی کاغذ می‌لغزاند، تمام حواسش معطوف به اعداد، معادلات و محاسبات پیچیده‌ای بود که زندگی یک انسان به آنها بستگی داشت. اتاق پر بود از مردان سفیدپوش با کراوات‌های تیره و عینک‌های قاب مشکی که همگی مهندسان برجسته ناسا بودند. تنها یک زن سیاه‌پوست در میان آنها نشسته بود. اما در آن لحظه، نه رنگ پوست و نه جنسیت اهمیتی نداشت؛ تنها چیزی که مهم بود، دقت محاسبات مربوط به مسیر بازگشت کپسول فضایی به زمین بود. وقتی یکی از مهندسان سوالی را مطرح کرد، کاترین سرش را بلند کرد و با اطمینان پاسخ داد. او به خوبی می‌دانست که اشتباهی کوچک در محاسبات می‌تواند به فاجعه‌ای انسانی منجر شود. برای زنی که از کودکی با اعداد زندگی کرده بود، که روستاهای کوهستانی ویرجینیای غربی را با قدم‌هایی استوار پشت سر گذاشته بود تا به تحصیلات عالی دست یابد، این تنها یکی دیگر از چالش‌هایی بود که باید بر آن غلبه می‌کرد.
آن سوی شهر، در بخش دیگری از مرکز تحقیقات لنگلی، دوروتی وان با چشمانی خسته اما مصمم، روی استوانه‌های کاغذی بزرگی که با ارقام و داده‌ها پوشیده شده بودند، خم شده بود. به عنوان سرپرست گروه "کامپیوترهای رنگین‌پوست"، او مسئولیت سنگینی بر دوش داشت. نه تنها باید دقت کار زنان تحت سرپرستی‌اش را تضمین می‌کرد، بلکه باید آنها را برای آینده‌ای آماده می‌ساخت که به سرعت در حال تغییر بود. دوروتی می‌دانست که دستگاه‌های محاسبه‌گر الکترونیکی IBM که تازه به مرکز آورده شده بودند، می‌توانند جای کامپیوترهای انسانی را بگیرند. اما به جای ترس از این تغییر، او شبانه کتاب‌های برنامه‌نویسی FORTRAN را مطالعه می‌کرد و مخفیانه به زنان گروهش آموزش می‌داد تا با فناوری جدید سازگار شوند. او که خود هرگز فرصت رسمی برای ارتقا به موقعیت مهندسی نداشت، مصمم بود اطمینان حاصل کند که زنان جوان‌تر تیمش بتوانند از سد تبعیض‌های نژادی و جنسیتی عبور کنند. "مهم نیست که آنها چه محدودیت‌هایی برای ما قائل می‌شوند،" اغلب به همکارانش می‌گفت، "آنچه اهمیت دارد این است که ما چه محدودیت‌هایی برای خودمان قائل می‌شویم."»