میخانه دل

ویراستار:توحید دوستی

مقدمه:
هر کتابی را که می بینیم، ماحصل رنجهای بیشمار افرادی است که در تعلیم نویسنده کوشیده اند. نویسنده نهالی نوپا بوده است و این معلمان و اساتید هر کدام در فصلی از زندگی وی او را تعلیم داده اند، پرورانده اند و به وی آنچه ندانسته آموخته اند. بدینسان باید گفت: هر نویسنده ماحصل شمعهای بیشماری است که بروی تابیده شده است. جهان مجهولات جهان تاریکی است و دانش روشنایی ابدی است. پس کتاب محترم است و تعلیم و تعلم محترمتر و ارزنده تر.
هرکس خداوند بر وی فضل کرده باشد و عنایتش شامل حال وی گردد، محبت کتاب و کتاب خوانی در دلش استوار می گردد که از نشانه های خوشبختی لذت بردن از خوانش و نوشتن کتاب است. چه نیکو سخنی است که بگوییم کتاب بیشک یار مهربان است، دانا و خوش زبان همیشگی است. کتاب استوار است، در تاریخ مانا است، نه طوفان نه آتش و نه جهل آدمیان، در طول قرنها نتوانسته این سرچشمه ی ابدی معرفت را بخشکاند، جاری و ساری است تا ابدیت. و چه نیکو دینی است اسلام که بر کتاب مبین استوار است و چه نیکو اندیشمندی است علی (ع) که قرنها پیش کتابت کرده است. کتاب فاخر خود را باور دارم، فضایل ایشان نیازمند کتابت کتابهای متعدد است و حق مطلب هم ادعا نمی شود به یقین.
بر خود لازم می دانم بیان کنم نه شاعرم و نه شعر می دانم و نه خود را در کسوت آن محترمان قرار می دهم که در حد آن عزیزان هرگز نبوده و نیستم. آنچه پیش روی شماست مجموعه ای است که به قلم استوار گشته است لیک پر است از کاستیها و نقایص که امید دارم ایرادات آن را بر من ببخشید چون دانش این حقیر بسیار اندک است و مجهولاتم جهانی است بی انتها و هنوز در ابتدای راه کتابت و آموختن هستم و میدانم که هیچ نمی دانم، هیچ.