نقش فمینیسم بر تحولات فکری در روابط بین الملل

ویراستار: محمدحسین امین

در این کتاب برآنیم که بررسی کنیم اصول اندیشه فمینیسم کدام اند؟ از نظر دانشمندان مسلمان، چه انتقادهایی بر اندیشه فمینیسم وارد است؟ و در نهایت اجزای نظریه علامه جواد آملی با نظر شهید مطهری مقایسه شد و وجوه اشتراک و افتراق آنها مشخص شد.
فِمینیسم، واژه ‏ای فرانسوی و از ریشه‏ لاتینی است و با اندکی تغییر، در زبان‏های دیگر مثل انگلیسی و آلمانی هم به یک معنا به کار می‏رود. فِمینین به معنای زن یا جنس مونث است.
معنای اوّل، که همان کاربرد عمومی و شناخته شده‏ آن است، به اندیشه و نهضتی گفته می‏شود که مدافع برابری حقوق زنان با مردان در ساحت‏های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی می‏باشد که در فارسی ممکن است از این واژه به زن سالاری، زن گرایی و… تعبیر شود. البته با پیشرفت این اندیشه، از جمله نتایج به دست آمده، تحقق و تشکیل مجموعه‏ های منظم و سازمان یافته ‏ای برای فعالیت‏های زنان است که با عناوین مختلفی؛ مانند تشکل زنان، انجمن زنان، نهضت زنان و… بروز و ظهور می‏یابد.
معنای دوم، نمود و ظهور خُلقیات و صفات زنانه در مردان است که این معنا مورد نظر نیست.
فمینیسم به عنوان دفاع از حقوق زنان و برابری این حقوق با مردان، پیشینه‏ ای بیش از چند صده دارد، ولی می‏توان گفت که این واژه در اواسط قرن نوزدهم میلادی به این معنا به کار رفت. به منظور تحقق اندیشه فمینیستی، به تدریج جنبش‏های گوناگونی شکل گرفته و برای رسیدن به خواسته‏ های خویش، راه‏ های متفاوتی را در پیش گرفتند. از نظر تاریخی تکامل جریان فمینیستی را می‏توان به دو مقطع و مرحله تقسیم نمود: مرحله‏ اوّل – از اوایل قرن ۱۹ تا ۱۹۲۰ (بعد از جنگ جهانی اوّل)، و مرحله‏ دوم – از دهه‏ ۶۰ به بعد است...