اتوهیپنوتیزم: خود هیپنوتیزم کردن

خ‍ود ه‍ی‍پ‍ن‍وت‍ی‍زم ک‍ردن‌، ت‍ک‍ن‍ی‍ک و اس‍ت‍ف‍اده آن در زن‍دگ‍ی روزم‍ره‌

از مقدمه کتاب به قلم ناصرالدین صاحب الزمانی:
هیپنوتیزم، پدیده ای است که از دیر باز شناخته شده. در مصر باستان، در معابد و حتی بخاطر درمان بیماران، و تسکین درد ایشان بکار می رفته است. در یونان باستان هم آنرا می شناخته اند، و از آن استفاده می کرده اند. در آغاز مسیحیت نیز پاره ای از راهبان مسیحی آنرا می شناخته و بکار می برده اند، و گاه آرامش و گسترش ذهنی حاصل از خلسه ی آنرا، نتیجه ی تابش نور مسیح می انگاشته اند. لیکن اندک اندک، براثر مشاهده ی دعوی های خود خدابینانه، و سوء استفادههای بسیاری از خوابگران خودپرست، کلیسا در برابر هیپنوتیزم، جبهه گرفت، و آنرا در ردیف سحر و جادو، از اعمال ممنوع شیطانی شمرد. تاریخ جدید هیپنوتیزم، از زمان فرانتس مسمر » (۱۸۱۵ - ۱۷۳۴)، پزشک آلمانی آغاز گشت که مدتها بنام او، بعنوان «مسمریسم» و یا بنابر تعریف او، «مانیه تیسم» یعنی مغناطیس حیوانی خوانده شد. توجهات مسمر از هیپنوتیزم و بویژه روش پرتشریفات و پرطمطراق او در استفاده از آن، موجب گمراهیهای بسیار، و مواجه با مخالفت جامعه ی پزشکی زمان وی واقع گردید. تا جائیکه روش وی را محکوم کردند و او خود سرانجام پس از منع رسمی از پرداختن بدان در گمنامی و تنگدستی، زندگی را بدرود گفت...