ترانه ای برای آناهیتا

هنر بیان کشمکش‌ها و تضادهای روح انسان است و هنرمند وظیفه دارد تا این پیکار بی‌پایان را از منشور روح خود گذر داده و در دنیای بیرون بازتاب دهد. در شعر واژه‌ها به معراج می‌رسند و عمیق‌ترین معناهای پنهان و گم گشته‌ی خویش را آشکار می‌کنند.
احساسات تجربه شده جان می‌گیرند و در رقص کلمات شاعر، لباس معنا بر تن می‌کنند. گویی شاعر بخشی از خود را به واژه‌ها می‌بخشد و واژه‌ها از لمس لبان او جان می‌گیرند. شعر یک سفر درونی به ناخودآگاه شاعر است و شاعر در این دریای طوفانی معنا و واژه‌های ناخودآگاه خود ، به دنبال مرهم و پاسخی برای احساسات متناقض خود می‌گردد. هر شاعر دنیای خاص خود را می‌سازد و این دنیا از بازتاب احساس او رنگ می‌گیرد.
کتاب ترانه‌ای برای آناهیتا، نخستین مجموعه شعر نیما ولی‌زاده می‌باشد. این مجموعه تلفیقی از سبک آزاد و شعر کلاسیک بوده و در آن سعی شده تا ویژگی موزون شعر کلاسیک با رها بودن شعر آزاد تلفیق گردد. برای همین سعی شده تا به جای استفاده از قالب‌های قدیمی، مسیر جدیدی در پیش گرفته شود. مسیر جدیدی که بازتاب ناخودآگاه جمعی جامعه‌ی معاصر بوده و با روحی آزاد از قوانین، درک خود از انسان و جهان معاصر را به تصویر می‌کشد. این اشعار بازتاب ایران معاصر، عشق، شکست، سقوط، طلوع و بخشی از روح گمگشته و احساسات تجربه شده‌ی شاعر است.