کشته خویش: مجموعه پنجاه مقاله

از مقاله نظری به سفرهای ناصر خسرو در جنوب ایران وسواحل خلیج فارس:
جهان را دیدم و خلق آزمودم
بهر میدان درون جستم مجالی
«از دیوان شعر ناصر خسرو»
بنا بمستفاد از سفرنامه، ناصر خسرو پس از ادای آخرین حج در نوزدهم ذی الحجه سال چهارصد و چهل و دو، بطائف رفته و از آنجا براه تهامه و یمن بلحسا شده و پس از توقفی، از آنجا حرکت کرده و در بیستم شعبان سال چهارصد و چهل و سه، وارد بصره شده و قریب دو ماه یعنی تا نیمه شوال سال مذکور در آنجا اقامت نموده و سپس با کشتی از بصره به مهرویان و از آنجا به ارجان رفته و اول محرم سال چهارصد و چهل و چهار، از آنجا حرکت کرده و از راه اصفهان و نائین و تون و قائن و سرخس به بلخ رسیده است. در هیچیک از نسخه های سفرنامه، سخنی از سفر ناصر خسرو به «اهواز» نیامده است. همچنین چون حکیم پس از اداء فریضه حج در چهارمین بار به باخ و یمگان بازگشته است، و در رتبت «حجت حق» بقیت عمر را بارشاد خلق و مبارزه با اهل ظاهر پرداخته است، ظاهرا چنین بنظر می آید که دیگر سفری ننموده است، در حالیکه بنابر اشاراتی که در آثار دیگر حکیم مضبوط است، حکیم قبل و یا بعد از آن زمان به سند و به هند هم شاید سفری نموده باشد...