داستانهای سرزمین صوفیان

از پیشگفتار مترجم:
نحله فرهنگی و علمی و اندیشه مندی ایران کهن که ریشه در آبشخور فرهنگی و تفکری آسیای کهن غربی و اختلاط و برخورد با فرهنگها و مدنیتهای یونانی و رومی داشت، پس از قرن هفتم میلادی و ایمان آوردن ایرانیان به دین مبین اسلام، استحکام، توانمندی و رویشی نو یافت. آن همه سرچشمه های قدیم ادبی و علمی و مدنی ایران باستان برخاسته از کوره مذاب حوادث، جوش خورده و تنیده با رویکردهای جدید، متاثر از دستورها و رهنمودهای عمیق دین تازه، شادابی و تناوری شگرفی یافت و پیامد آن به صورت عرفان ایرانی آشکار شد. سوز و گداز و تب و تاب و بیقراریهای عاشقانه و تغزلی قدیم، اکنون جنبه ای اثیری و الهی می یافت. ادبیات نه چندان بسیط پهلوی پس از پیوستن به سیلاب زلال و گسترده فرهنگ و تفکر اسلامی شکوفا و بارور شد، آنسان که همه ادوار سلف را پشت سر گذارد و جهان را با نمادهای درخشان قریحه و الهام و احساس سخنوران پارسی زبان مواجه ساخت. هر چه زمان بیش می گذشت و ملت اصیل قدیم قویم ایران در کوره حادثات پخته تر و آبدیده تر می شد، ادبیات و جلوه ها و رشحات فرهنگی و اندیشه ای او عمیق تر، زلال تر، مرموزتر، دلنشین تر و بسیط تر می شد. عرفان و اندیشه گری در غوامض قضایا رکن رکین فرهنگ و اندیشه گری ایران اسلامی شد...