گیلان استان آخر (مجموعه مقالات)

مجموعه حاضر، حاوی سی مقاله با موضوع توسعه‌نیافتگی استان گیلان است که در مجله «گیله‌وا» بین سال‌های ۱۳۷۱-۱۳۷۹ به چاپ رسیده است. از مطالعه این مقاله‌ها می‌توان نتیجه گرفت استان گیلان با دارا بودن کمتر از یک درصد خاک کشور، می‌تواند بخش عمده غذای مردم کشور را فقط با استقرار صنایع تبدیلی تامین کند. ولی با این حال، بازار کار مناسب برای بسیاری از جوانان گیلانی و ایرانی وجود ندارد. شاید بتوان گفت بیکاری، مدیریت غیربومی و فقدان طرح‌های ملی از مواردی است که این استان را در زمره استان‌های توسعه‌نیافته ایران قرار داده است.

برگرفته از مقاله آخر، عاقبت آدم ماخوذ به حیا در عصر بی حیایی:
شاید گیلانی سابق بر این زیادی محجوب صبور و با گذشت بود و این البته جزئی از فرهنگ او و خلق و خوی نشات گرفته از تساهل و تسامح او بود، ولی امروز بر اثر شیوع فقر که عوارض منفی فراوان در پی دارد به نوعی گسل فکری و تغییرات فرهنگی در خود تمایل نشان می دهد. او اگر چه دیر اما بالاخره دریافته است که در توسعه نسبی کشور اگر باز منتظر و آرام بماند تا به شیوه آرمانی به عدالت اجتماعی برسد، کلاه بزرگی بر سرش رفته است. چه عصر امروز عصر بی حیایی و سیاست بازی و شعار پردازی است، چشم در چشم دروغ، رو در رو فریب، در چنین هنگامه ای که وجود فقر، فساد و تبعیض از سوی بالاترین مقام مرجع مملکتی هم پذیرفته شده است، آدم محجوب و ماخوذ به حیا محلی از اعراب ندارد. لحظه ای تامل بر این امر مشق شب ما باشد...