با من بمان

از متن کتاب:
پدرم درباره عشقی که به مادرم داشت بارها برایم حرف زده بود و سر آخر می گفت: «عشق یک جور آزمایشه» همیشه همین جمله را ادا می کرد، انگار تنها جمله با ارزشی بود که در ذهن داشت و تنها درسی بود که از عشق به مادرم و مرگ او آموخته بود و البته در عمق جانش نفوذ کرده بود؛ «عشق یک جور آزمایشه.» آن موقع دختر نوجوانی بودم که مفهوم واقعی عشق را درک نمی کردم؛ حتی جرئت نمی کردم درباره زایمان پردرد و رنج مادرم بپرسم. چون میدانستم چیزی نخواهد گفت. خودم را مقصر اصلی این مصیبت می دانستم. می توانستم ترس و وحشتی را تصور کنم که هنگام توضیح دادن در صورتش منعکس می شد. نمیخواستم با زل زدن به صورتم این سوال در ذهنش نقش ببندد که آیا ارزشش را داشت زن محبوبش را به خاطر من از دست بدهد. بعدها این جمله را از زبان دیگران هم می شنیدم، اما بازهم مفهوم واقعی اش را درک نمی کردم یعنی چه که عشق یک جور آزمایش است؟ براساس چه دلیل و منطقی؟ کی این آزمایش را اجرا می کند؟ به نظرم عشق قدرت بی حد و مرزی است که در وجود همه انسانها نهاده شده و اگر بیدار بشود، باعث صیقل روح و جان می شود و از ما بهترینها را می سازد...