در جستجوی پدرم: زندگینامه همفری بوگارت

از پیشگفتار:
استیون همفری بوگارت از آن روز که در ۶ ژانویه ۱۹۲۹ پا به این دنیا گذاشت، راه درازی را پیموده است. من که از آن دوران اطلاع دست اول و دقیقی دارم، می توانم بگویم در مدت هشت سالی که همفری بوگارت بالای سرش بود روزگار خوشی داشته است. پس از آن تا مرگ پدرش خیلی زود با پایان زندگی آشنا شد. بزرگ شدن در مقام پسر همفری بوگارت و در پرتو کنجکاوی دیگران از یک سو و اشتیاق او برای کسب هویتی از آن خود از سوی دیگر، موضوعی کاملاً متفاوت بود. اجبار به غلبه بر درد عمیق فقدان با خشم و آشفتگی همراه آن و حس کناره جویی از پدر و مادر، همه و همه در سالهای تاثیر پذیری و شکل گیری و نیاز، لابد موانع و فلاکتهایی بسیار برایش به بار آورد که فراتر از درکش بود. بخت آن را نیافت که با پدرش روزگار بگذارند یا آن گرانبهاترین چیز یعنی خاطرات را به دست آورد - خاطراتی خوش که برایش آرامش بخش باشد.
به همه اینها باید تولد دوباره همفری بوگارت را افزود - کشف او از سوی نسل جدید ارتقاء بوگی به مقام بت و مرتبه پرستش – مقامی که اکنون جهانگیر شده است. اما این امر زمانی آغاز شد که استیو دوره نوجوانی را طی می کرد. بنابراین جای تعجب نیست که استیو پرده را فروانداخت تا نه تنها درد فقدان را از یاد ببرد، بلکه بکوشد تا جایی از آن خود بیابد...