بختیاری در جلوه گاه فرهنگ

از پیشگفتار:
سوگ این شهنامه پایانی نداردا باز هم
سرگذشت رستم و سهراب های تازه ای است
آنچه را که نگارنده در آئینه باور خود رقم میزند، کتاب پنجم با نام «بختیاری در جلوه گاه فرهنگ» می باشد و آنچه را که در توان و بضاعت خود به سخنان نهایی تعبیر می کنم در حقیقت آغازی است برگنجینه نوشتارهایی که همزمان با کارهای من راهیان امروز و بویژه نسل فردا همتباران دیگرم رقم می زنند.
اما چرا این کتاب آخرین کارم در این زمینه می باشد زیرا حرفهایم را زده ام و گفتنی ها را تا حدی که بازیافته ام گفته ام و اکنون که بر مرز هفتاد سالگی قرار دارم، باور دارم که دیگر فرصتی برای پژوهش بیشتر در چنین کارهای توانفرسایی نمانده و مغزها و اندیشه های جوانتری را در اینراه می طلبد که ادامه دهنده راه ما باشد. کتاب پنجم محتوای زیرین را در نهاد خود دارد:
۱ - بخش اول: پس از پیشگفتار و مقاله ای بنام مروری بر کتاب های پنجگانه، «از ایذه تا شانزه لیزه» نام دارد که از ترکیب واژه ایذه شهرستانی که مرکز بختیاری گرمسیری است و شانزه لیزه که در حقیقت نشانه گویای شهر پاریس می باشد، شکل یافته.
۲- بخش دوم: شناخت ساختاری مناطقی از بختیاری همراه با رویدادهای تاریخی و مردمش که شاید تاکنون ناشناخته مانده.
۳- بخش سوم: نوشته ها و خاطره ها در بختیاری که حجم بیشتری از کتاب را در برداشته و می تواند بازیافتی باشد از نظریه ها و اندیشه های مردم درباره این سرزمین افسانه ای و انسان پرور در بافت ایلمداری.
۴- بخش چهارم: بختیاری بروایت تصویر، بخشی که بی کلام است ولی هزار زبان در ذهن ما جلوه گر خواهد شد چنانکه هر عکسی را که در مرحله نخستین نگاه کردیم برای بار صدم هم نگرشی بر آن خواهیم داشت بیاوری که نکته ای و سخنی از آن دریافت خواهیم کرد.
۵- بخش پنجم: آثار سخنوران بختیاری که اگر فاکتوری از کلیه سخنوران بختیاری نباشد، ولی اکثریت را دربرمی گیرد. بباوری که قدمت هیچکدام از یکصد و پنجاه سال به آنسوی تاریخ نخواهد انجامید زیرا در حال حاضر ما سندی بیش از این نداریم...