خاطرات وحید: شامل گوشه هایی از تاریخ معاصر ایران - جلد ۲

از مقدمه نویسنده:
در مطالعه تاریخ، پیوسته یک نکته فکر را بخود مشغول می سازد و آن این که چرا نویسندگان تاریخ، تنها بذکر کلیات اکتفا کرده و از نقل جزئیات وقایع که معرف علل و عوامل حوادث است خودداری ورزیده اند؟ در حالی که دقائق تاریخ را می توان از روی همین امور جزئی تشخیص داد و ذکر وقایع کلی به تنهایی نمی تواند ما را بعلل و اسباب حدوث و قابع راهنمایی کند. بنابراین فکر می کنیم اگر گذشتگان حوادت جزئی را ضبط می کردند امروزه فهم و قایم گذشته و علل آنها بر ما آسان بود و این گونه گذشته تاریخ ما در اعماق تاریکی فرو نمی رفت.
حال که گذشتگان در اینراه غفلت کرده اند چرا ما در تاریخ معاصر از این کار غفلت بورزیم؟ بنابراین ما باید کوشش کنیم که لااقل تاریخ معاصر را چنانکه هست و شایسته مقام ایرانی است، صحیح بنویسیم و آنرا از دستبرد اغراض یاوه گویان حفظ کنیم و مجال ندهیم که خارجیان تاریخ ما را به صورت ناقص و غرض آلود درآورند و ما ناچار باشیم گاهگاه بنوشته آنان استناد کنیم.
من از آن موقع که به کار نشر مجله وحید پرداخته ام، تاکنون پیوسته در صدد آن بوده ام که مجله ای دایر کنم تا محتوی خاطرات و یادداشتهای رجال سیاسی و هنری و فرهنگی باشد و بتوانم بمرور مجموعه ای مفید که حاوی گوشه های دقیق تاریخ معاصر ایران باشد، فراهم آورم و سپاس خدا برا که از سالها کوشش اینک توانسته ام باین آرزوی خود که طبعاً پس آرزوی هر روشن فکر بیغرضی است، جامه عمل بپوشانم.
نشر این مجموعه خاطرات بما فرصت خواهد داد تا بهتر حوادث وطن عزیز خود را در بافته و به بررسی وقایع بپردازیم و یقین دارم اگر خدا توفیق دهد این کار مقدمه ای خواهد بود بر تنظیم و حفظ مواد اساسی تاریخ معاصر ایران و نیز این امر باعث خواهد شد که رجال ما رویدادهای زندگی خود را با دقت بیشتر و از روی صداقت بطور روزمره بنویسند و کسانی که در حوادث سالهای اخیر ایران بطور مستقیم یا غیر مستقیم دخالتهایی داشته اند قبل از آن که فرصت را از دست بدهند، آنچه دیده و شنیده اند به رشته تنظیم در آورند. چه در خلال همین حوادث کوچک روزمره است که می توان عوامل عمده رویدادهای تاریخی را جستجو کرد. خواهید گفت ممکن است انتشار بعضی حوادث و رویدادها بمصلحت وقت نباشد. ما نیز با این عقیده موافقیم ولی معتقدیم که در هر حال باید نوشتنی ها نوشته شود اگر مصلحت وقت بود منتشر می گردد و اگر نه برای اطلاع و استفاده و قضاوت آیندگان باقی می ماند...